ฉันพยายามจะแก้มือของพี่สิงห์ออก เมื่อหลุดพ้นจากเขาแล้วฉันก็รีบวิ่งพุ่งตัวออกมาจากห้องนอนทันที
แต่!! ยังไม่ทันที่จะได้เอื้อมไปจับลูกบิดประตู พี่สิงห์ก็มาขวางดักหน้าเอาไว้สะก่อน
หมับ!! แขนฉันถูกพี่สิงห์คว้ามือมากระชาก แรงๆ ครั้งนี้มันเจ็บมาก แต่ฉันพยายามไม่แสดงสีหน้าว่าตัวเองกำลังเจ็บอยู่
“พี่เธอท้องแล้วยังไง ?” สีหน้าของพี่สิงห์ดูจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย จริงๆ
“ก็ไม่ยังไงหรอกค่ะ ดีใจด้วยนะคะ” ฉันพยายามข่มเสียงที่สั่นเครือของตัวเองเอาไว้
“ถ้าเธอท้องอีกคนก็คงจะสนุกดีนะ ว่ามั้ย”
พี่สิงห์กระตุกยิ้มมุมปาก ทำไมผู้ชายตรงหน้าฉันเขาถึงได้เลือดเย็นได้มากมายขนาดนี้กัน
“พริ้งไม่ปล่อยตัวเองให้ท้องหรอกค่ะ ปล่อยได้แล้วพริ้งจะกลับคอนโด” ทั้งที่พี่สิงห์ควรจะปล่อยให้ฉันไป แต่เขากลับคว้ามือมาโอบเอวของฉันแล้วดึงร่างของฉันไปแนบชิดกับตัวเอง
พี่สิงห์ก้มหน้าลงมามองใบหน้าของฉัน เขาจ้องหน้าฉันอยู่อย่าง
