สุนัขหน้าโหดโคตรรักเมีย

ปัง!! ปัง!! ปัง!! “ระวัง!!” “พาคุณหนูหนีไป!!” บอดี้การ์ดตัวใหญ่วิ่งด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่ขายาวจะทำได้แล้วคว้าตัวผู้หญิงตัวเล็กแค่หน้าอกอุ้มวิ่งหนีออกไปทันที เสียงปืนดังไล่หลังตามมาติดๆจนกระทั่งมาถึงรถที่จอดรออยู่แล้ว เพียงไม่กี่นาทีรถคันหรูขับออกไปด้วยความเร็วมากและรถอีกคันตามมาติดๆอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน รถทั้งสองคันเหมือนกำลังขับแข่งกันบนท้องถนนแต่ความจริงไม่ใช่เลย นี่คือการตามล่าเพื่อเอาชีวิตผู้หญิงในรถที่เป็นลูกสาวคนเดียวของมาเฟียหน้าใหม่ ครั้งนี้ให้เจ็บตัวไม่ได้หรอก เขามาดูแลเธอเองไม่ว่าใครก็ห้ามฆ่า “เอาปืนมา!” “อย่าครับคุณหนู” “ฉันยิงแม่นน่า!” “รถกันกระสุนทั้งคันแล้วคุณหนูจะเปิดหน้าต่างรับกระสุนทำไม!?” “นี่กล้าขึ้นเสียงใส่ฉันเหรอไอ้บ้า!!” “ขึ้นคร่อมยังทำมาแล้วนับประสาอะไรกับขึ้นเสียง!?” “กรี๊ด!! ไอ้บ้า!!” “โอ๊ย!! หุบปากได้แล้ว เสียงแหลมๆมันทำให้เสียสมาธิ!!” “ฉันเป็นเจ้านายนะ!!” “แต่พี่เป็นผัว!!” “ไอ้ผัวเฮงซวย!!” ด้านนอกรถมีคนหาทางจะยิงเข้ามาให้ได้ ส่วนด้านในก็เหมือนว่ามีสงครามขนาดย่อมเช่นกัน รถคันหรูที่มีรอยโดนยิงแทบทั้งคันขับด้วยความเร็วสูงหาทางสลัดรถที่ตามติดเหมือนเจ้ากรรมนายเวรให้หลุดพ้นไป ผ่านไปราวๆครึ่งชั่วโมงที่ถูกไล่ล่าในที่สุดก็สามารถหลุดออกมาได้อย่างสะบักสะบอมมากพอสมควร เอี๊ยด!! “จอดทำไม!?” “แล้วจะอยู่ให้มันตามทันรึไง!?” “พูดดีๆไม่เป็นรึไงห่ะ ความจริงเอาปืนมาให้ฉันยิงมันก็จบแล้ว” “อวดเก่งจริงๆ ทีตอนพี่วิ่งไปอุ้มทำไมไม่ยิงล่ะ มาปากเก่งทำไมตอนนี้!?” “อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ ตอนนี้พี่เป็นแค่บอดี้การ์ดลืมตัวไปแล้วรึไง!?” “ในรถคันนี้มีแค่เราสองคน ตอนนี้พี่เป็นผัวไม่ใช่ลูกน้องใครทั้งนั้น!” “พวกนั้นเป็นใคร!?” “ยังไม่รู้” “ไม่ได้เรื่อง!” “ว่าพี่แล้วตัวเองรู้เหรอ?” “ก็…” “ก็ไม่รู้เหมือนกันนี่!” “ฉันน่าจะอยู่ฆ่ามันให้ตายๆไปซะ!” “มันจะฆ่าเธอก่อนดิ!” “หุบปาก!!” “ไปกันได้แล้ว ที่นี่เป็นเซฟเฮ้าส์แล้วอีกเดี๋ยวคนอื่นจะตามมา” “เดินช้าๆไม่ได้รึไงเนี่ย ฉันเดินตามไม่ทันนะ!” “ช่วยไม่ได้ก็เกิดมาขาสั้นเอง” “ปากหมาที่สุด!!” บลูมเดินถือปืนเข้าไปในบ้านที่มีรั่วล้อมสูงพร้อมกับกวาดสายตามองด้วยความระมัดระวังมากพอสมควร เขาเดินนำเธอขึ้นไปที่ห้องพักเพราะตอนนี้คุณหนูคนสวยมอมแมมเหมือนตัวอะไรสักอย่างไปคลุกฝุ่นมา ในระหว่างที่รอเธออาบน้ำก็กดโทรศัพท์อ่านข้อความที่ลูกน้องรายงานมา ทุกคนกำลังจะมาที่นี่แล้วประชุมกันอีกทีเพราะคืนนี้คุณหนูต้องออกงานในฐานะทายาทคนเดียวของนักธุรกิจนำเข้าอัญมณี เขาพึ่งมารับหน้าที่นี้วันแรกแทนทีมบอดี้การ์ดเก่าของเธอที่บาดเจ็บหนักจากการปะทะครั้งก่อนและตอนนี้กำลังรักษาตัวอยู่ เงยหน้ามาอีกทีเพราะได้กลิ่นหอม ฟีนด์ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวยืนเท้าเอวจ้องมองกันอยู่ หน้าที่หลักคือผัวในความลับ...มั้ง! หน้าที่รองคือบอดี้การ์ดประจำตัวแม่คุณทูนหัวที่กำลังเท้าเอวใส่แล้ววีนฉ่ำแบบไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย นู้นก็จะเอา นี่ก็จะเอา คิดบวกไม่เคยมีแต่พร้อมบวกไม่เคยขาด เดือดร้อนผัวก็วิ่งสี่คูณร้อยลากขึ้นรถตลอด เด็กดื้อต้องโดนอะไรกูไม่รู้ แต่เท่าที่รู้คือต้องหาอะไรปิดปากเมียแล้ว!! "โธ่เว้ย!! ออกไปแล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้า!" "กล้าไล่ผัวเหรอ!?" "แล้วคิดว่าฉันไล่หมารึไงเล่า ออกไป!!” “ไม่ออก!” “ฉันจะแต่งตัว” “พี่เห็นมาทั้งตัวแล้วจะอายอะไรอีก!?” “พี่บลูม!!” “นั่งลงเดี๋ยวเช็ดผมให้” ฟีนด์นั่งลงบนเตียงด้วยความไม่ชอบใจเท่าไรแต่ทางเลือกเธอมีน้อย พี่บลูมถูกส่งตัวมาเพื่อดูแลเธอชั่วคราวในช่วงที่บอดี้การ์ดส่วนตัวรักษาตัวให้ดีก่อนจะกลับมาทำหน้าที่เดิม มือใหญ่หยิบผ้ามาเช็ดผมที่เปียกให้ไม่แรงมากแต่ก็เล่นเอาหัวแทบโยกกันเลยทีเดียว จากนั้นมือหยาบที่เคยจับแต่อาวุธฆ่าคนก็หยิบไดร์เป่าผมมาทำต่อด้วยความไม่ถนัดสักเท่าไร แต่นั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้ชายเถื่อนแบบนี้จะทำอะไรอ่อนโยนไม่เป็น สิ่งที่เขาทำมันคือความใส่ใจ แต่ว่าเธอทำเอาน่าจะดีกว่าหลายเท่า “เสร็จแล้ว” “ขอบใจ” “พี่จะลงไปเช็ครอบๆบ้านก่อนนะ แล้วเดี๋ยวลูกน้องจะเอาชุดที่ใส่คืนนี้กับเครื่องสำอางมาให้ เราต้องไปให้ทันงานก่อนสองทุ่มไม่งั้นจะมีข่าวเสียหายเพิ่มขึ้นอีกแน่นอน” “รู้แล้วน่าไม่ต้องย้ำหรอก!” “อ่อ! อย่าให้เห็นว่าสนใจใครล่ะ?” “มีสิทธิ์อะไรมาหวง?” “เอากันตอนนี้ยังได้นะฟีนด์!” “ออกไปเลยไป๊ไอ้บ้ากาม!!” บลูมเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกับถือปืนเพื่อตรวจเช็คบ้านหลังนี้ให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครมาฆ่ายัยเด็กปากดีได้ หลังจากเดินสำรวจชั้นบนครบหมดทุกห้องแล้วก็เดินสำรวจชั้นล่างและตามด้วยสำรวจรอบบ้าน แววตาดุดันจ้องมองด้วยความระมัดระวัง สัญชาตญาณป้องกันตัวที่ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กทำงานอย่างหนักหน่วงตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ก็ปาไปบ่ายโมงกว่าๆแล้ว ทีมของพวกเขาไปรับเธอมาจากโรงพยาบาลแห่งหนึ่งเพื่อจะพามาเซฟเฮ้าส์ที่ปลอดภัย ก่อนจะถูกดักโจมตีในตอนแวะกินอาหารเพราะคุณหนูหิว จากนั้นก็ปะทะกันลากยาวหลายชั่วโมง เซฟเฮ้าส์หลังนี้ปลอดภัย คืนนี้เราน่าจะมาค้างที่นี่แทนโรงแรม