โดยปกติแล้ว ชาวบ้านจะจัดงานศพที่บ้านและนิมนต์พระมาสวดยามเย็น แต่สภาพบ้านของผักกาดไม่เอื้ออำนวยต่อการจัดงาน จึงต้องจัดในวัด หลังเสร็จพิธีสัปเหร่อล็อกศาลาวัดไว้ ผักกาดจึงต้องกลับบ้าน รถโฟล์วีลยกสูงคันสีดำขับผ่านความมืดมายังถนนเส้นเปลี่ยว และจอดก่อนถึงทางเดินเข้าไปในกระต๊อบน้อย
แสงเดียวที่จะนำทางผักกาด ก็คือแสงจันทร์เดือนหงาย นอกเหนือจากนั้นผักกาดไม่มีอะไรเลยที่ให้ความสว่าง เธอกลัว แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อกระต๊อบน้อยหลังนั้นเป็นบ้านของเธอก็ไม่มีทางเลือก กลวัชรมาส่งถึงตรงนี้ก็นับได้ว่าเป็นความใจดีที่สุด
“ขอบคุณนะที่มาส่ง แล้วก็ขอบคุณ ที่อยู่เป็นเพื่อนกาด”
“ที่ฉันมาส่ง ไม่ใช่ใจดี ฉันมาจับตาดูเธอต่างหาก พรุ่งนี้ฉันจะเอาสัญญามาให้เธอเซ็น ห้ามไม่ให้เธอแพร่งพรายความลับของฉันเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันจะเล่นงานเธอให้อยู่ไม่ได้เลยคอยดู”
“ความลับ?”
“ที่คุณฉี่ราดกางเกงน่ะเหรอ”
“อย่าพูดถึงมันเป็นครั้งท
