CHAPTER 11
...รู้มั้ยแค่นี้มันก็ทำให้หายเหนื่อยอ่ะ...
...รู้มั้ยแค่นี้มันก็ทำให้หายเหนื่อยอ่ะ...
...รู้มั้ยแค่นี้มันก็ทำให้หายเหนื่อยอ่ะ...
“โอ้ย! หยุดคิดเสียทีไอ้สมองบ้า!”
การยี่หัวตัวเองแบบไม่กลัวเจ็บไม่กลัวผมร่วงในขณะที่ขาทั้งสองข้างต่างถีบสะบัดบนเตียงนุ่ม ดูเผินๆ เหมือนเด็กที่กำลังถูกขัดใจถูกห้ามซื้ออะไรสักอย่างหนึ่งแต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ไง อยากหายไปจากคอนโดนี้ห้องนี้อย่างไร้ร่องรอยทุกอย่าง
OMG ฉันทำอะไรลงไปเมื่อวานตอนเย็น!
การกระทำของตัวเองทำเอาไม่หลับไม่นอนทั้งคืนถ้าไม่นอนพลิกไปมาก็ต้องมีภาพพวกนั้นเข้ามาแทรกซึมทุกครั้งทั้งในตอนหลับตาและตอนลืมตา ว่าแล้วฉันก็ตัดสินใจลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงใช้สายตามองรอบห้องที่ตกแต่งตามสไตล์ผู้ชายอีกครั้ง
เมื่อคืนฉันนอนห้องเกมส์ส่วนเจ้าของห้องไปนอนโซฟาด้านนอก
จะเอาหน้าไหนไปสู้เขาอีกอีขิม ตายๆ
ทำอะไรไม่ทำดันไปจูบกับผู้ชายนอกจากนั้นยังเป็นคนเริ
