มาจะกล่าวบทไป
ถึงพระศิวะทรงเรืองฤทธิ์ อันสถิตยอดคีรีเหนือแดนสรวง
มีทิพโสตนัยนาพารู้ล่วง ความในทรวงท้าวอสูรเรืองไกรศร
ผู้ทรงธรรมหาญกล้าปราบดัสกร ด้วยคันศรเรืองเดชฤทธิไกร
“ยามนี้ไซร้หลบหายหน้ามิหวนมา”
เสียงปี่แตรโหมดังขึ้นไปทั่วทั้งนครยักษ์ พาให้ทั่วทุกแขนงเกิดความอลหม่าน ถึงกระนั้น เหตุที่ทำให้ทั่วทั้งพระนครเกิดความวุ่นวายเช่นนี้ หาใช่เกิดเพราะสงครามไม่ หากแต่เป็นเพราะทั่วพื้นธรณินได้รับการมาโปรดจากพระศิวะมหาเทพ ผู้เรืองไปด้วยอำนาจเหนือเทพยาดาฟ้าดินทุกตนในโลกหล้า
กึก...
ทันทีที่พระบาตรของมหาเทพผู้เป็นใหญ่เหยียบย่างลงสู่พื้นดินนครยักษ์ มหาอุปราชรามสูรผู้นำทัพให้การต้อนรับ ก็รีบยกมือพนมขึ้นเหนือหัว ก่อนก้มลงกราบแทบยุคคลบาทด้วยความเคารพอย่างนอบน้อม พร้อมเพรียงกับเหล่าโหรในราชสำนักและทหารยักษ์หลวงประจำวังก่อนทูลถามถึงความประสงค์
“สิ่งใดเล่า ดลใจท่านภูเตศวร ต้องประสงค์เสร็จจากยอดคีรีพระ
