‘จักเป็นไปได้หรือไม่ หากกระหม่อมจะขออาสา ถวายตัวเป็นเครื่องบำเรอให้ท่านท้าวเสพสุขเพียงชั่วข้ามคืน...’
พะ พูดอะไรน่ะ! ดะ เดี๋ยวสิ!
ตอนแรกก็ว่าตกใจมากพอแล้วกับการกระทำบ้าๆที่กุมภัณฑ์ตัดสินใจ หากแต่นั่นกลับเทียบไม่ได้เลย เมื่อคนตัวใหญ่กว่าซึ่งเคยนอนเหยียดกายไปตามระนาบของพื้นหญ้าหยัดกายลุกขึ้นในท่านั่งอย่างช้าๆ พลอยให้ร่างทั้งร่างของฉันจำต้องขยับถอยห่างมาหยุดนั่งประจันหน้าในท่วงท่าเดียวกัน
ฝ่ามืออุ่นของท้าวอสุเรนทร์เอื้อมขึ้นแตะข้างแก้มฉันอย่างแผ่วเบา แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงการแตะเนื้อต้องตัวยักษ์หนุ่มคู่กายของเขาก็ตาม ทว่า ทุกความรู้สึกยามที่กุมภัณฑ์ถูกสัมผัสนั้นกลับส่งผ่านมาถึงฉันซึ่งถูกยักษ์ใจร้ายตรงหน้ากล่าวขานว่าคือร่างในภพชาติใหม่ไปด้วยเช่นกัน
ท่ามกลางความเงียบของบรรยากาศรอบกาย ท้าวอสุเรนทร์จงใจใช้ปลายนิ้วเรียวกดลากผ่านข้างแก้มไปตามรูปสันกรามอย่างเชื่องช้าและหยุดลงบริเวณปลายคาง ครั้นจะ
