อาทิตย์กลับเข้ามาเพื่อจะนำสิ่งของแทนใจที่แม่ของเขารักและหวงแหน หวังอยากให้วาระสุดท้ายของชีวิตพ่อได้อยู่ใกล้ภรรยา
ทว่าคำสั่งเสียจากปากของผู้เป็นพ่อทำให้อาทิตย์ได้รู้ว่าแม้ก่อนตายคุณประภพก็ยังคร่ำครวญถึงผู้หญิงคนนั้น ไม่มีสักคำที่จะเอ่ยถึงภรรยาตัวเอง อาทิตย์ไม่รู้และไม่อยากรู้ด้วยว่าคุณประภพกับผู้หญิงเลว ๆ นั่นจะมีความหลังหวานชื่นกันสักแค่ไหน เขารับรู้เพียงสิ่งเดียว…
ผู้หญิงคนที่คุณประภพเอาแต่พร่ำเพ้อหาก่อนหมดลมหายใจพรากความรัก ความห่วงหาอาทรที่คนเป็นสามีควรปฏิบัติต่อภรรยาไปอย่างหน้าไม่อาย
คนที่ทำให้แม่ของเขาต้องทนทุกข์อยู่กับคำว่าสามีไม่เหลียวแล ไม่รักใคร่มาทั้งชีวิต
คนที่ทำให้แม่ของเขาจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ พรากเอาคำว่าครอบครัวไปจากเขา โดยที่เขาไม่เคยได้รู้ว่าการมีครอบครัวอบอุ่น มีพ่อแม่รักใคร่กันเป็นยังไงด้วยซ้ำ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่เคยปล่อยพ่อของเขาไป ไม่เคยสำนึกว่า
