SOMETHING 33
*****************************
หลังจากเรียนเสร็จฉันก็มุ่งหน้าพาตัวเองไปที่คณะแพทยศาสตร์เพื่อที่จะไปหาโฟร์ ฉันรู้มาจากน้อยหน่าว่าวันนี้โฟร์มีเข้าแล็ปด้วย
ฉันอยากเจอเขา
ตอนนี้ฉันไม่สนใจแล้วว่าคนอื่นจะคิดยังไง ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ทำไมถึงอยากเจอโฟร์ตอนนี้ ตั้งแต่ที่ฟังเรื่องราวของเขาทั้งหมดฉันรู้สึกว่าเขาน่าสงสารและน่าเห็นใจมาก จนฉันรู้สึกผิดต่อเขาที่อาจจะเผลอพูดจาแย่ๆ ใส่เขาทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
พอมาถึงหน้าคณะของโฟร์ทุกคนที่นั่งอยู่หน้าคณะก็หันหน้ามามองฉันด้วยความสนใจจนฉันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าโฟร์เรียนห้องไหน และไม่รู้ว่าเขาเลิกหรือยัง
หรือว่าฉันควรจะกลับไปรอเขาที่ห้อง แต่ถ้าเขาไม่กลับห้องเหมือนเมื่อคืนนี้ล่ะ ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้วรอเขาที่นี่เลยแล้วกัน
ฉันทำเป็นไม่สนใจสายตาของคนที่มองมาเดินเข้าไปด้านในคณะ ระหว่างทางก็มีสายตาจับจ้องมองมาที่ฉัน แต่มันไม่ใ
