SOMETHING 34
***************************
“เธอเห็นตอนไหน?” หน้าโฟร์ดูซีเรียสขึ้นมาทันที เหมือนเขาจะไม่สบายใจที่มีคนมาหาฉันเลยนะ คนพวกนั้นเป็นคนของเขาไม่ใช่หรือไง
“เมื่อกี้เอง”
โฟร์จ้องหน้าฉันเหมือนต้องการที่จะให้ใบหน้าของผู้ชายชุดดำสองคนนั้นผุดขึ้นมา ไม่นานเขาก็ละสายตาจากฉันก่อนจะเดินจ้ำอ้าวไปที่รถโดยไม่ได้เรียกให้ฉันไปด้วย
“โฟร์รอด้วย”
“สองคนที่เธอหมายถึงคือคนที่มาหาฉันเมื่อวานใช่มั้ย?”
โฟร์หันมาพูดกับฉันตอนที่เรานั่งด้วยกันในรถ ฉันพยักตอบเขาอย่างเหนื่อยๆ เมื่อกี้วิ่งตามเขาขาแทบลาก เขาทำหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะหันมามองหน้าฉันอีกครั้ง
“ฉันว่าฉัน...” จู่ๆ เขาก็เงียบไป
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“เปล่าหรอก เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่ห้องแล้วกัน”
ฉันรู้ว่าโฟร์มีอะไรที่อยากบอกฉันแต่เขาไม่ยอมบอก เหมือนเขาจะพูดไม่ได้มากกว่า ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเรื่องนั้นมันคือเรื่องอะไรแต่ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของชาย
