จอมริษยา

ร่างสั่นเทาด้วยความกลัว เบื้องหน้าคือผืนน้ำอันเวิ้งว้างคงถึงจุดที่เรียกว่าทางตัน เธอหันหลังตามเสียงฝีเท้าคนที่ตามมา เขาหยุดยืนไม่ห่างจากเธอ ใบหน้าครามเย็นชาแต่นัยน์คู่นั้นกลับเจิดจ้าด้วยเพลิงโทษะ หากว่าร่างของเธอเป็นกระดาษคงถูกแผดเผาจนเป็นจุณ                ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตา สื่อให้รู้ถึงความผิดหวัง ความเสียใจ ก่อนที่จะเบิกกว้างด้วยความตะหนกแต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีแม้แต่คำอ้อนวอน เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือข้างที่กำลังกำมัจจุราชสีดำยกขึ้นเล็งมาที่เธอ                ไร้วาจาไม่มีแม้แต่คำลานั่นหมายถึงหมดสิ้นของความผูกพันและเยื่อใยที่มีต่อกัน                ดวงตาที่เหมือนเปลวไฟเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมแม้ชั่วขณะมันจะไหววูบด้วยความลังเล                ปัง!                เสียงปืนดังขึ้นทำให้ร่างของเธอกระตุกก่อนที่จะเซร่วงหล่นลงสู่ผืนน้ำจมดิ่งไปกับกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก ความหนาวเหน็บคืบคลานเข้าสู่หัวใจ รอบตัวมีแต่ความดำมืด ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนล้าแต่ก็ไม่ถึงกับหมดแรงเพียงแต่เธอไม่คิดจะดิ้นรนให้หลุดพ้นจากสิ่งที่เขาหยิบยื่นมาให้                การถูกทรยศหักหลัง ถูกเกลียดชังรวมทั้งความพ่ายแพ้ทำให้หัวใจของเธออ่อนล้าเต็มที คนที่สูญเสียทุกสิ่งปล่อยให้ร่างกายถูกกระแสน้ำดูดกลืนจมดิ่งลงสู่เบื้องล่าง                นั่นคือวินาทีสุดท้ายของผู้หญิงที่ชื่อจอมนรี