ใครบางคน

851 คำ
ตอนที่ 5 หลังจากเป็นตัวแทนในกลุ่มเพื่อน ๆ มาเปิดพิธีงานเลี้ยงรุ่นเรียบร้อยแล้ว พิมพ์ชนกก็กลับลงเวทีมายังกลุ่มเพื่อน ๆ เธอไม่ได้มีอารมณ์อยากจะมางานนี้สักเท่าไหร่นัก แต่ทว่าเพื่อนสนิทอย่างเจนจิราขอให้เธอมาเป็นตัวแทนกล่าวเปิดงานทำให้พิมพ์ชนกไม่กล้าปฏิเสธ และ​เมื่อ​พิธีการ​จบ​ไป งานเลี้ยงรุ่นจึงกลาย​มา​เป็น​งานปาร์​ตี้​ขนาด​ย่อม ดีเจเปิดเพลง​เพื่อให้เข้า​กัน​กับ​บรรยากาศ เพื่อน ๆ รอบ​ตัว​เธอบางกลุ่มก็เต้น​กัน​อย่าง​สนุกสนาน บางกลุ่มก็นั่งคุยกันตามประสา แล้วเครื่องดื่ม​ผสม​แอ​ล​กอ​ฮอลล์​ก็ถูก​ส่ง​เข้า​มือ​เรียวบาง เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่มีแก้วเหมือนเพื่อน ๆ “แก้วนี้สำหรับเธอจ้ะ..พิมพ์ "............" แอร์สาวมองหน้าเพื่อนสนิท จนเจนจิราต้องรีบเอ่ยขึ้น "ไม่เข้มมากหรอกพิมพ์ ผสมบาง ๆ เอง ฉันรู้น่า..ว่าเธอต้องบินไฟล์ทพรุ่งนี้เย็น” “ขอบใจนะเจน เอ่อ ฉันคงจะอยู่จนงานเลิกไม่ได้หรอกนะ สักครู่ก็คงต้องขอตัวกลับแล้ว” พิมพ์ชนกไม่อยากให้คนที่รออยู่ข้างนอกคอยเธอนาน และอีกอย่าง เธอก็เป็นห่วงน้อง ๆ ของเธอด้วย เจนจิราทำหน้าเศร้าเมื่อเพื่อนสนิทจะอยู่ได้ไม่นาน แต่ก็รีบยิ้มกว้างขึ้นมาทันทีเพราะเห็นใครบางคน “ได้สิ..พิมพ์อยากกลับตอนไหนก็บอกได้เลย” เจนจิรารีบบอกกับเพื่อนอย่างดีใจ แล้ววินาทีนั้นทุกคนต่างก็มองมาที่ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นในงาน พงศกร ทายาท​เจ้าของ​โรงแรมชื่อดัง เขาตั้งใจมางานนี้เพียงเพราะอยากเจอใครบางคนเท่านั้น และสาเหตุที่เพื่อนของพิมพ์ชนกต้องเชิญเขามาในงานคืนนี้ ก็เพียงเพราะส่วนลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่ได้จากพงศกรและกับการที่พวกเธอต้องทำให้พิมพ์ชนกมาร่วมงานนี้ให้ได้ พงศกร​เรียน​จบ​​จากมหาวิทยาลัย​มี​ชื่อ​เสียงของไทย และได้​ไป​ศึกษา​ต่อ​ทาง​ด้าน​การ​บริหารที่​ประเทศ​อังกฤษ และ​ทำ​ให้​พงศกรได้​เจอ​กับพิมพ์ชนก​บนเครื่องบิน เพื่อนของพิมพ์ชนก​หลายคนปลาบปลื้ม​และ​หลงใหลชายหนุ่มคนนี้ เขา​เป็น​หนุ่ม​เนื้อ​หอม​ใน​หมู่​เพื่อน ๆ ของเธอ พงศกร​เคย​ชวนพิมพ์ชนก​ออก​เด​ตอ​ยู่​หลาย​ครั้ง ชวน​ไป​กิน​ข้าว​ด้วย​กัน​ก็​หลาย​หน แต่​ส่วนใหญ่​หล่อน​จะ​เป็น​คน​ปฏิเสธ​เสีย​มาก​กว่า เพราะ​เธอ​ไม่​ได้​คิด​อะไร​กับ​เขา และ​ก็​ไม่​อยาก​ให้​ความ​หวัง​กับพงศกร จนเธอได้มาเห็นเขาอีกครั้งในค่ำคืนนี้ เขาเดินมาทักในกลุ่มเพื่อนของพิมพ์ชนกและเพื่อน ๆ ของเธอต่างก็เชิญให้เขานั่งด้วย “แหม พี่พงศ์​นี่​คุย​สนุก​จัง​เลย​นะ​คะ” เสียงเจนจิรา​เพื่อน​คน​สนิท​ของ​เธอ​ดัง​เจื้อยแจ้ว “ขอบคุณ​ครับ มี​สาว​สวย​อย่าง​คุณเจนชม​แบบ​นี้ เล่นทำเอา​ผม​เกือบ​ลอย​เลย​นะ​ครับเนี่ย” พงศกร​เอ่ยขึ้น​อย่าง​อารมณ์ดี “คุณพิมพ์​ล่ะ​ครับ เห็น​นั่ง​เงียบ ๆ ไม่​สนุก​รึ​เปล่า” พงศกร​หันกลับ​มา​ถาม หลังจาก​เห็นพิมพ์ชนก​อา​แต่​นั่ง​ดื่ม​เงียบ ๆ ไม่พูดไม่จา “อย่า​ไป​สนใจยัยพิมพ์​เลย​ค่ะ ขา​นี้​เขา​ก็​แบบ​นี้​ล่ะ คุณ​พงศ์คงจะบินไปมาต่างประเทศบ่อยสิคะ” ปานระพีชวนคุยต่อ และพงศกร​ก็​หัน​ไป​ยิ้ม​ให้​เธอ​อย่าง​อารมณ์ดี “ตอนนี้ผมเรียบจบโทแล้วครับ คงจะไม่ค่อยได้ไปต่างประเทศบ่อย ๆ สักเท่าไหร่ ยกเว้นไปเที่ยว” คนพูดชำเลืองมองพิมพ์ชนกแล้วก็เอ่ยถามทันทีหลังจากพูดจบ “คุณพิมพ์​เป็น​อะไร​รึ​เปล่า เหนื่อย​เห​รอ​ครับ หรือว่า​ง่วง​แล้ว” พงศ์กรณ์​ยิ้มกว้าง​พร้อมกับ​ยก​มือขึ้น​มา​ดู​เวลา​จาก​นาฬิกาข้อมือ​เรือน​หรู​ที่​สวม​อยู่ “นี่​ก็​ดึก​มาก​แล้ว อยาก​กลับ​บ้าน​รึ​ยังครับ” เขาพยายามชวนหล่อยคุย “ไม่​ได้​เหนื่อย ​แล้วก็ไม่​ได้​ง่วง​ด้วย​ค่ะ” หญิงสาว​ตอบ​เรียบ ๆ “หรือว่า​ผมคุย​ไม่​สนุก เลยทำให้คุณเบื่อ” พงศกร​แซว​ขึ้น “คุณพงศ์​พูด​เอง​นะ​คะ จะ​มา​ว่าพิมพ์​ไม่​ได้​นะ” พงศกร​หัวเราะ​เบา ๆ “ไม่​มี​อะไร​หรอก​ค่ะ พิมพ์​ไม่​ได้​เป็น​อะไร ฟัง​ทุกคน​คุย​กัน​สนุก​กว่า​น่ะ​ค่ะ” แอร์สาว​ตอบ​กลับ​มา​เรียบ ๆ ด้วยสีหน้า​เรียบ​เฉย แววตาของหล่อน​ไม่​ได้​บ่งบอก​อะไร พงศกร​นั่ง​มองพิมพ์ชนก​เงียบ ๆ เธอ​ยังคง​เหมือน​เดิม​ไม่​เปลี่ยน สวย สง่า ไม่ว่า​เธอ​จะ​อยู่​ใน​อิริยาบถ​ไหน เธอ​ก็​ดู​ดี มี​เสน่ห์​น่า​ดึงดูด แต่ทว่า​ค่อนข้าง​เฉย​ชาและเข้าถึง​ได้​ยาก แต่​ก็​นั่น​มัน​กลับ​ยิ่ง​ทำ​ให้​เธอ​ดู​น่า​ค้นหา และ​ท้าทาย​อยู่​ไม่​น้อย “พิมพ์​ขอตัว​ไป​ห้องน้ำก่อน​นะ​คะ” เธอลุกขึ้น​กล่าว​​เบา ๆ แล้ว​เดิน​ออก​ไป
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม