ตอนที่ 6
เมื่อเข้ามาในห้องน้ำ พิมพ์ชนกยืนจ้องหน้าหญิงสาวคนที่อยู่ในกระจกนิ่งเมื่ออยู่คนเดียว ความน้อยใจก็แล่นเข้ามาครอบงำความรู้สึกเป็นริ้ว ๆ สร้างความเจ็บปวดแปลก ๆ ในหัวใจอย่างที่สุด
“คนใจร้าย อุตส่าห์แต่งตัวตั้งนาน ชมสักคำก็ไม่มี แถมยังมาหาว่าเราแต่งโป๊” หญิงสาวพึมพำเบา ๆ ปิดเปลือกตาลงช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ไล่ความเศร้าหมองและขุ่นมัวออกจากใบหน้า ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป
พอเริ่มดึกขึ้นเรื่อย ๆ งานเลี้ยงที่กลายมาเป็นปาร์ตี้ขนาดย่อม ๆ เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์ ที่เรียกว่า ค็อกเทลจึงถูกยกมาเสิร์ฟแก้วแล้วแก้วเล่า
หลังจากพิมพ์ชนกออกมาจากห้องน้ำ เจนจิราจึงชวนเพื่อนลุกไปเต้นด้วยกันเพราะเธอต้องการให้เพื่อนสนุกมากขึ้นและอยู่ต่อนาน ๆ เสียงเชียร์และแรงยุรอบกายให้ดื่มจนหมดแก้วดังอยู่ตลอดเวลา ในหัวของเธอเริ่มมึนจนคิดอะไรไม่ออก รู้แต่ว่ารอบกายในตอนนี้เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ วูบหนึ่งในความรู้สึกพิมพ์ชนกคิดถึงชายหนุ่มตัวโตที่มาส่งเธอ เขาจะยังรอเธออยู่ที่หน้างานอย่างที่เธอสั่งมั้ยนะ
และทันใดนั้นเอง เธอรู้สึกเหมือนมีใครสักคนเข้ามายุ่มย่ามกับเธออย่างจาบจ้วง เธอถูกลวนลามจากชายคนดังกล่าว เขาเดินมาเต้นอยู่ข้าง ๆ เธอ แล้วถือวิสาสะโอบเอวของหล่อน และดูเหมือนว่าเขากำลังสังเกตอาการตอบสนองบางอย่างของเธออยู่
“เป็นยังไงบ้างครับ งานเลี้ยงรุ่นคืนนี้” คนพูดยื่นแก้วมาชนกับหญิงสาว แล้วระหว่างที่เธอเผลอเขาก็รีบหยดของเหลวบางอย่างลงไปในแก้วของเธอ เหมือนเขาถูกท้าทายจากกลุ่มเพื่อนให้เป็นคนมาขอชนแก้วกับเธอ
“ปล่อย” ร่างบางสั่งอย่างฉุนเฉียว พร้อมกับกระชากตัวเองออกมาอย่างรังเกียจ เขารีบปล่อยเธอทันทีแล้วเอ่ยขึ้นด้วยวาจาสุภาพก่อนจะหันไปมองเพื่อน ๆ ที่โต๊ะของตัวเอง โดยมีพงศกรมองเขาอยู่
“ขอโทษครับคุณพิมพ์ พอดีว่าผมเห็นว่าคุณกำลังจะล้ม” พิมพ์ชนกแสยะยิ้ม กับคำพูดที่ทำให้ตัวเองดูดีของเขา
“ขอโทษเช่นกันค่ะ แต่ว่าฉันอยากเต้นกับเพื่อน ๆ มากกว่า” พิมพ์ชนกเอ่ยไล่ชายคนนั้นทางอ้อม
“ถ้างั้นผมไปก็ได้ครับ แต่ก่อนจะไปผมอยากจะขอชนแก้วนี้กับคุณพิมพ์สักครั้งได้จะมั้ยครับ แล้วผมจะไม่มากวนใจคุณอีกเลย” ชายคนดังกล่าวต่อรอง พิมพ์ชนกเห็นว่าไม่เสียหายอะไรจึงยอมชนแก้วกับชายคนนั้น
“ก็ได้!..เอาสิ” พิมพ์ชนกตัดรำคาญโดยการยื่นแก้วของเธอไปชนกับแก้วของเขาทันที พร้อมกับยกแก้วของตัวขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นชายคนดังกล่าวจึงยอมเดินกลับไปยังโต๊ะของตัวเอง
พิมพ์ชนกที่มองตามไปเธอไม่รู้จักพวกผู้ชายกลุ่มนั้นเลย ไม่รู้ใครเชิญมา และผู้ชายที่อยู่นั่งโต๊ะนั้นต้องไม่ใช่เพื่อนร่วมรุ่นของเธออย่างแน่นอน หรือว่ากลุ่มนั้นจะเป็นกลุ่มเพื่อน ๆของพงศกรกันแน่ พิมพ์ชนกครุ่นคิดในใจ