อู๋ชิงอิ๋งหน้าซีดปากสั่น ไม่คิดมาก่อนว่าจะพบคนรู้จักที่นี่ ยังไม่ทันได้อ้าปากเอ่ยถามอะไรเฉินซือหยางก็เดินเข้ามาพร้อมจูผิงเสียก่อน แม่ทัพหนุ่มเห็นผู้มาเยือนใหม่ เขามีสีหน้าตกใจแวบหนึ่ง ไหนเมื่อเช้าหลี่อี้บอกว่าอีกห้าวันกว่าเขาจะเดินทางมาถึงไง
อู๋จิ่นฟ่านหันไปประสานมือแล้วค้อมตัวลงเล็กน้อย “แม่ทัพเฉิน”
อู๋ชิงอิ๋งหันขวับไปมองเฉินซือหยางทันที ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเหตุใดถึงพบพี่ชายนางที่นี่! เขารู้แต่แรกแล้วว่านางเป็นใคร!
“ข้าว่าพวกเราไปนั่งคุยกันทางด้านนู้นจะดีกว่า” เฉินซือหยางผายมือไปที่ห้องรับรองก่อนจะหันมาพูดกับจูผิงว่า “พึ่งกลับมาเหนื่อยๆ เจ้าไปอาบน้ำพักผ่อนรอข้าที่ห้อง แล้วเดี๋ยวรอข้าคุยธุระเสร็จจะให้คนไปตามมาทานเย็นด้วยกัน”
“เจ้าค่ะ” จูผิงรับคำ แม้จะสงสัยอยู่บ้างว่าธุระเรื่องอันใด แต่มั่นใจว่าต้องเกี่ยวข้องกับอู๋ชิงอิ๋งแน่นอน
ตอนนี้ทุกคนนั่งเงียบอยู่ในห้องรับรอง อู๋ชิงอิ๋งนั่งแทบไม่ติด
