ล่วงเข้าสู่ยามเซิน เฉินซือหยางพาจูผิงออกมาตลาด เพื่อหาซื้อชุดเสื้อผ้าเพิ่มสำหรับหน้าหนาวที่กำลังมาเยือน ชุดของจูผิงมีไม่มากเพราะต้องแบ่งไปให้อู๋ชิงอิ๋งใส่ด้วย อีกอย่างนางก็มีแต่ชุดบางๆ เก่าๆ จะทนความหนาวเหน็บได้อย่างไร
เฉินซือหยางจูงมือจูผิงเดินใจทอดน่องเรื่อยๆ ไปที่ตลาด เบื้องหลังพวกเขาตามมาด้วยหลี่อี้และอู๋ชิงอิ๋ง ทั้งคู่ขู่คำรามใส่กันตลอดทาง
“แวะร้านนี้ก่อน” เมื่อเดินมาถึงใจกลางตลาดเขาก็ชี้ไปที่ร้านหนึ่ง เป็นร้านตัดชุดขึ้นชื่อของเมืองฉางอัน
เถ้าแก่ของร้านเป็นหญิงวัยกลางคนเดินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม “เชิญๆ เชิญทุกท่านด้านในก่อนเจ้าค่ะ”
“เถ้าแก่ยังมีขนจิ้งจอกเงินหรือไม่” เฉินซือหยางหันไปถามทันทีเมื่อก้าวเข้ามาในร้าน
“ขนจิ้งจอกเงินหรือเจ้าคะ เอ่อ เดี๋ยวรอข้าสักครู่” นางทำท่าครุ่นคิดก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้าน
“จูผิง มานี่” เขากวักมือเรียกนาง
จูผิงเดินเข้าไปหา “มีอะไรเจ้า
