จูผิงตื่นมาในยามเฉิน รู้สึกปวดหัวตุบๆ อีกทั้งยังรู้สึกร้าวระบมไปทั้งร่างโดยเฉพาะบั้นเอว ดวงตากลมโตของนางเบิกกว้างก่อนจะเลิกผ้าห่มสำรวจร่างเปลือยเปล่าของตน พบมีแต่รอยแดงจางๆ เต็มร่างไปหมด นางนิ่ง สมองกำลังประมวลถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ภาพตัวเองนั่งอยู่บนตัวเขากำลังบรรเลงบทรักอันเร่าร้อนลอยเข้ามาในหัวทันที นางจำได้ว่ากว่าจะจบบทรักก็เกือบฟ้าสาง
จูผิงหน้าแดงขึ้นมาทันที สาบานว่าต่อไปจะไม่ดื่มเหล้าอีกแล้ว!
“ตื่นแล้วรึ” เฉินซือหยางเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหารในมือ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายระบายยิ้มกว้างเมื่อเห็นนวลหน้าแดงเถือกของร่างเล็ก เขาเดินมานั่งข้างเตียง “ข้าเอาโจ๊กรังนกมาให้ เมื่อคืนเจ้าออกแรงไปเยอะต้องบำรุงร่างกายสักหน่อย”
จูผิงอายม้วน นางหยัดตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียง “นั่นเพราะข้าเมา”
“เจ้าเมาบ่อยๆ ย่อมดี ข้าชอบ” ชายหนุ่มยิ้ม เขาคนโจ๊กในมือก่อนจะตักขึ้นมา เปาเล็กน้อยแล้วยื่นไปที่นาง จูผิงอ้าปากร
