“คุณชาย” หลี่อี้เดินเข้าไปกระซิบเรียกเฉินซือหยางกลางวงสังสรรค์ ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นแล้วเดินแยกปลีกตัวออกมา
“มีอันใด” เขาเอ่ยถามบ่าวคนสนิททันทีเมื่ออยู่ในที่ไม่มีคนพลุ่งพล่าน
“เมื่อครู่ข้าได้รับสาร จากนกพิราบของคุณชายอู๋แจ้งว่าคงมาถึงล่าช้า ฝากคุณชายช่วยจับตาดูอู๋ชิงอิ๋งให้ด้วย แล้วเขาจะรีบตามมารับตัวนางที่หัวเมืองเหนือขอรับ”
เฉินซือหยางพยักหน้าเข้าใจ
เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าอู๋ชิงอิ๋งเป็นใคร นางคือหลานสาวของใต้เท้าอู๋เมิงต้าขุนนางหนึ่งในกรมกรรมการ ชื่อเสียงด้านลบของนางค่อนข้างกระฉ่อนทั่วทั้งเมืองหลวง
เขาไม่อยากสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องคนอื่นมาก จึงจัดการปัญหาด้วยวิธีของตนพร้อมส่งสารไปบอกกล่าวแก่ใต้เท้าอู๋ให้ทราบเรื่องทั้งหมด ซึ่งทางนั้นกำลังส่งคนมารับตัวนางกลับ
“แล้วมีอะไรอีกหรือไม่” เขาเห็นท่าทางยึกยักของอีกฝ่ายก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ยปากถามขึ้น
หลี่อี้ยิ้มทันทีราวกับรอประโยคนี้อยู่แล้ว “คุณชาย
