เฉินซือหยางตื่นแต่เช้าตรู่ สั่งการให้เหล่าทหารเร่งหาเสบียงจำพวกข้าวสารอาหารแห้งมาตุนเพิ่ม เส้นทางต่อจากนี้คงไม่มีหมู่บ้านให้พวกเขาได้แวะจนกว่าจะถึงเส้นทางเข้าสู่เขตเหนือ
จูผิงตื่นก่อนเขา นางเตรียมปรนนิบัติเขาในยามเช้า ช่วยล้างหน้า ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะรวบผมยาวของเขามัดขึ้นสูง
เสร็จแล้วนางก็แวะไปหาอู๋ชิงอิ๋งที่ห้อง แต่กลับไม่พบหญิงสาว นางเลยไปถามกับเสี่ยวเอ้อ ได้ความว่าอู๋ชิงอิ๋งออกจากโรงเตี๊ยมก่อนปลายยามอิ๋นโดยได้ฝากจดหมายฉบับหนึ่งไว้ให้พวกเขา เนื้อความในจดหมายไม่มีอะไรมาก แค่ข้อความอำลาและขอบคุณที่ช่วยเหลือนาง
จัดหาเสบียงได้อีกหนึ่งคันรถม้า ซึ่งพอเพียงแล้วสำหรับจำนวนทหารและระยะเวลาเดินทาง หลังทานมื้อเช้าเสร็จสรรพ พวกเขาก็ออกเดินทางทันที
จูผิงนั่งอยู่ในรถม้ากับไป่ไป๋ เจ้าก้อนดำขนฟูของนางมันไม่ดื้อเลยสักนิด ไป่ไป๋เป็นเด็กดีมาก ตอนนี้มันยังนอนหงายพุงให้นางขย้ำเล่นอยู่เลย
“ไป่ไป๋เด็ก
