ทุกคนตื่นกันตั้งแต่ปลายยามอิ๋น เร่งเก็บของสัมภาระแล้วออกเดินทางในช่วงเช้าตรู่ของยามเหม่า
เช้านี้จูผิงรู้สึกสดชื่นไม่น้อยเพราะเมื่อวานสุดท้ายนางก็ได้อาบน้ำชำระร่างกายสมใจ จึงรู้สึกเบาตัวอย่างมาก
เดินทางกันมาเรื่อยๆ จนล่วงเข้าสู่ยามซื่อ เหล่าคณะเดินทางได้หยุดพักม้าเพื่อให้อาหารและน้ำ วิ่งมาหลายชั่วยามม้าก็สมควรได้พักเหนื่อยบ้าง
ขณะนั้นเองเสียงฝีเท้ากุบกับของม้าเร็วห้อตะบึงดังมาแต่ไกล ทั้งหมดหยุดมือขณะให้อาหารม้าแล้วหันหลังกลับไปมอง พบม้าสีดำทะมึนกำลังมุ่งตรงมาทางพวกเขา บนหลังม้ามีหญิงชายคู่หนึ่ง
ม้าดำทะมึนค่อยๆ ชะลอฝีเท้าแล้วหยุดลง หญิงสาวร่างเล็กพลิกกายลงจากหลังม้า จากนั้นฝ่ายชายก็ตวัดบังเ**ยนควบม้าทะยานออกไปทันที หญิงสาวร่างเล็กเดินตรงมาทางเฉินซือหยาง ชายหนุ่มหยุดมือขณะให้น้ำม้าสายตามองตรงไปยังผู้มาเยือนใหม่
อู๋ชิงอิ๋งปลดผ้าคลุมหน้าออก นางรีบนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินซือหยาง แล้วก้มหน
