“กรี๊ดดดดด!!”
เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังมาจากป่าข้างทาง ตามด้วยเสียงสวบสาบของต้นหญ้าสูงไหวยวบยาบ ไป่ไป๋ตกใจเสียงกรีดร้องถึงกับตัวพองขนฟูกระโดดเข้าสู่อ้อมกอดเจ้านายสาว
จูผิงกอดมันไว้ก่อนจะแอบแง้มม่านไปดูว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น เห็นเฉินซือหยางและทหารอีกสี่นายกำลังเดินย่องเข้าไปใกล้บริเวณต้นหญ้าไหว พวกเขากำดาบข้างกายแน่น
“ชะ ช่วยด้วย” เสียงร้องขอความช่วยเหลือ เฉินซือหยางเลยตัดสินใจแหวกต้นหญ้าสูงเกือบเท่าหน้าอกไปดู มีทหารนายหนึ่งคอยส่องคบเพลิงนำทางให้
เขาเห็นหญิงสาวสภาพสะบักสะบอมเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลนอนระทวยไร้เรี่ยวแรง ตรงหน้านางมีงูเห่าตัวขนาดใหญ่กำลังแผ่แม่เบี้ยขู่ดังฟ่อ ไม่รอช้าชายหนุ่มรีบดึงมีดสั้นจากช่องลับตรงแขนเสื้อแล้วปาดัง ฉึบ! คองูเห่าขาดสะบั้นทันที
หญิงสาวถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนนางจะหมดสติไป
“ท่านแม่ทัพ จะทำเช่นไรกับแม่นางผู้นี้ดีขอรับ” ทหารนายหนึ่งเอ่ยถาม
“พานางกลับ
