เฉินซือหยางจำเป็นต้องออกเดินทางก่อนกำหนดเพราะต้องรีบกลับไปสะสางปัญหาภายใน ตอนนี้รถม้าสองคันจอดรออยู่หน้าจวนเฉินแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าเตรียมของกินไว้ให้ระหว่างทางอีกหนึ่งคันรถม้า ซึ่งจากนี้ต้องใช้เวลาร่วมเดือนกว่าจะถึงหัวเมืองทางเหนือ
ทุกคนในจวนออกมายืนรอส่งชายหนุ่ม เขาเข้าไปกล่าวลากับบิดามารดาและฮูหยินผู้เฒ่าอีกครั้ง ตามด้วยพี่สะใภ้ใหญ่และหลานทั้งสอง
เมื่อร่ำลาเสร็จก็ออกเดินทางทันที จูผิงรู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรกที่นางออกเดินทางไปไกล นางร่ำลาเสี่ยวชิงที่ถือว่าเป็นสหายเพียงคนเดียวของนางและฮูหยินผู้เฒ่าที่นางเคารพนับถือเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ไม่รู้อีกนานเท่าใดถึงจะได้กลับมาเมืองหลวงอีก
จูผิงนั่งอยู่ในรถม้ากับไป่ไป๋ แมวดำขนฟูของนาง นางขออนุญาตเขานำไป่ไป๋ไปเป็นเพื่อนด้วย หากทิ้งไว้อยู่ที่นี่ก็เกรงว่าจะไม่มีใครสะดวกที่จะดูแลมัน เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่พยักหน้าให้นางเท่านั้น จูผิงรู้
