7
ช่วงเอาคืน
เชิญภพได้ใช้เวลาแห่งความสุขกับคนรักได้แค่คืนเดียว ตื่นเช้าขึ้นมาเขาก็ตัดสินใจกลับบ้านในทันที ใจจริงอยากจะขับรถกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่สุรมณห้ามเอาไว้เพราะเกรงว่าจะเกิดเรื่องราวลุกลามใหญ่โต รอให้ชายหนุ่มสงบสติอารมณ์ได้ก่อนเผื่อเรื่องร้อนจะกลายเป็นเย็นลง ระหว่างนั้นเขาเร่งความเร็วจนคนนั่งด้านข้างก็ต้องสะกิดเตือนอยู่เรื่อย
แต่พอเจอหน้ากันเท่านั้นเชิญภพก็กระโจนเข้าใส่กวีวัธน์ กระชากคอเสื้อของเขาเข้ามาแล้วเข่นเขี้ยวหาความจริงในทันที
“บอกมาคุณทำอะไรน้องผม”
“ก็ทำอย่างที่คุณทำกับสุนั่นแหละ”
“วัธน์!” สุรมณถึงกับร้องเสียงหลง
“เอาสิครับชกผมเลย ผมไม่กลัวคุณหรอก มือเท้าผมก็มี อย่างมากก็หมัดแลกหมัดกันไป”
“พี่ปาล์มใจเย็นๆ นะคะ ค่อยพูดค่อยจากันก่อน” เสียงหวานๆ ของสุรมณดังขึ้น ยิ่งทำให้กวีวัธน์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เพราะดูเหมือนจะสนิทสนมกับเชิญภพมากกว่าเขาเสียอีก
“คุณไปหย่ากับน้องผ
