“แต่คุณก็ทำเรื่องแบบนั้นกับคุณปานเธอแล้ว คุณก็รับผิดชอบเธอด้วยนะคะวัธน์” สุรมณพูดแบบคนเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน
“ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ผมอยากให้คุณปาล์มเจ็บแบบผมบ้าง ผมจะเอาคุณปานทำเมียให้หนำใจแล้วจะหย่าก่อนกลับกรุงเทพฯ”
เพียะ!
สุรมณเดินเข้าไปตบหน้าคนพูดฉาดใหญ่ หญิงสาวมองเขาอย่างคนผิดหวังในสิ่งที่ได้ยิน
“สุเลวก็ลงที่สุ ไม่ใช่ไปทำกับคุณปานแบบนั้น สุมองคนผิดไปจริงๆ คุณเคยเป็นคนดีในสายตาของสุมาตลอด แต่ว่าวันนี้ธาตุแท้ของคุณออกแล้วค่ะวัธน์ คุณมันก็แค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง” สุรมณถอดผ้ากันเปื้อนแล้วโยนใส่หน้าอดีตคนรัก ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดบ้านไป เพื่อหาที่พักพิงทางหัวใจที่อยู่ภายในห้อง
“พี่ปาล์ม” หญิงสาวโผเข้ากอดเชิญภพทั้งตัว
“สุเป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม ใครทำพี่จะเอาเรื่องมันคุณวัธน์ใช่ไหม”
“สุตบหน้าวัธน์ค่ะ”
“ตบหน้าคุณวัธน์ แล้วสุร้องไห้ทำไม”
“ก็สุ ก็ เอ่อ ไม่มีอะไรค่ะ สุแค่เสียใจ
