4
เสียหายแล้วต้องแต่งงาน
ทัพพ์ถึงกับสะดุ้งกับเสียงตะโกนอยู่ด้านนอก เขาลืมตาโพลงขึ้น ขณะที่จารวีเองก็งัวเงียขึ้นมา แล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมอกอุ่นของเขา
“เฮ้ย !” หญิงสาวผลุนผลันลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ เอามือสำรวจร่างกายตัวเองก็พบว่าเสื้อผ้ายังอยู่ครบ
“คุณดิ้นมากอดผมเองนะ โทษผมไม่ได้” ทัพพ์ยันตัวลุกขึ้นนั่งบ้าง ก่อนจะสะดุ้งกับเสียงเคาะประตูห้องดัง ๆ
ก๊อก ! ก๊อก ! ก๊อก !
“ยัยวีอยู่ไหม !” นางสมรถือวิสาสะขึ้นมาบนบ้าน แล้วเคาะประตูเรียกดัง ๆ
“แม่ !” คนเป็นลูกสาวหน้าซีดเป็นไก่ต้ม หันไปมองทัพพ์อย่างตกใจ ซึ่งเขาเองก็มีสีหน้าไม่ได้ต่างไปจากตัวเธอ
“ยัยวี ! ออกมานะ”
“เอาไงดีคุณ” หญิงสาวหันไปมองเขาอย่างขอความเห็น ทัพพ์ทำเพียงแค่ถอนหายใจแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอน
“คุณทัพพ์มาใส่เสื้อก่อนสิ” จารวีบอกช้าเกินไป เพราะเขาเดินออกจากห้องไปเปิดประตูให้มารดาเธอเสียแล้ว หญิงสาววิ่งตามหลังเขาไปในสภาพผมเผ้ายุ
