“ฉันแค่จะลงเล่นน้ำแต่ไม่คิดว่าคลื่นมันจะมา” คนไม่ได้คิดฆ่าตัวตายบอกเขาด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อยไม่ต่างกัน
“มาเล่นน้ำอะไรตอนนี้กันคุณ เรามีกฎว่าห้ามลงเล่นน้ำตอนกลางคืนนะครับ”
“ก็ใครจะไปรู้นี่ว่าจะอันตราย”
“คุณจันทร์ดาวเองเหรอครับ” ไชยาเห็นหน้าหญิงสาวชัด ๆ ก็จำได้
“รู้จักฉันด้วยเหรอคะ” จันทร์ดาวถามเขากลับ มือก็บิดน้ำออกจากเส้นผมตัวเองไปด้วย
“ผมไชยาเป็นผู้จัดการที่นี่ไงครับ”
“ฉันจำไม่ได้หรอกค่ะ” จันทร์ดาวรีบลุกขึ้นจากพื้นทราย พร้อมกับเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือเดินจากไปอย่างเร่งรีบ
“อะไรวะขอบคุณสักคำก็ไม่มี ผู้หญิงอะไรไม่น่ารักเลย” ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างระอาใจ ก่อนเดินกลับเข้าบ้านพักของตนเองไป
จันทร์ดาวเดินขึ้นมาบนบ้านพัก หญิงสาวถึงกับถอนหายใจออกมาแรง ๆ เกือบไปแล้วเกือบไร้สติ ทำตัวเองหายสาบสูญไปจากโลกนี้เสียแล้ว เกิดเรื่องนี้รู้ไปถึงน้องสาวกับมารดา คงทำให้พวกเขาเป็นกังวลเป็นแน่ หญิงสาวรีบว
