หรืออยากเห็นคนแก้ผ้า
1194 คำ
มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินจะอธิบายได้ ผมยอมรับว่าเมื่อครู่พูดจารุนแรงกับขุนน้ำ แต่ทั้งหมดก็เพื่อเตือนสติมัน
ขุนน้ำเป็นพวก ‘อ่อย’ ไม่เลือกที่ และความแรดของมันมักนำภัยมาให้ตัวเอง โดยที่มันชอบอ้างว่า “กูยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง”
แน่ละ คนอย่างมันแค่ยิ้ม เดินเฉยๆ หรือส่งเสียงหัวเราะ โลกก็โคตรสดใสจนผมเผลอยิ้มตาม...
ผมถอดเสื้อยืดออก พลางทำทีปั้นหน้าโหดเมื่อต้องขอยืมผ้าเช็ด
ตัวเพื่อน
“มึงจะให้ยืมดีๆ หรืออยากเห็นกูแก้ผ้า”
ผมปากดีไปอย่างนั้น อันที่จริงหวงของลับของตัวเองมาก เพราะมันอาจทำให้คนที่เห็นใจแตก!
“ทนๆ หน่อยแล้วกัน กูยังไม่ได้ซัก”
ขุนน้ำบอกแล้วส่งผ้าเช็ดตัวสีชมพูอ่อนให้ผม มันมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ชื่นใจ มันเป็นคนสะอาด ผมรู้เรื่องนี้ดี
ผมยักไหล่น้อยๆ ก่อนจะถอดกางเกงลง โดยที่ไม่ทันให้ขุนน้ำตั้งตัว เป็นตอนนั้นที่มันทำตาโตมองผมราวกับไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้า
“เฮ้ย! ไม่อายกูก็หัดอายผีอายสางบ้าง”
ในหอพักมหาวิทยาลัยเพื่อนบางคนแก้ผ้าเดินโทงๆ ในขณะอาบน้ำห้องรวม ผมเห็นมาจนชินตาแล้ว และตอนนี้ ผมสวมกางเกงชั้นในสีขาวอยู่ แต่ปฏิกิริยาขุนน้ำดูพิลึกจัด
“ทำไมมึงหน้าแดง” ผมถาม
“ปละ เปล่านี่ กูไม่ได้หน้าแดงสักหน่อย” คนถูกจับผิดปฏิเสธเสียงแข็ง
ผมยิ้มอย่างอดกลั้นไว้ไม่ได้ และไม่ตั้งใจล้อเลียนขุนน้ำแต่ความเด๋อด๋าและน่ารักของมันทำให้ผมหลุดปากอีก
“อ๊ะๆ คราวนี้ไม่ใช่แค่หน้า ทั้งคอ ทั้งหูมึงแดงเถือกเลยไอ้ขุน”
ผมว่าพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ มันซึ่งนั่งหุบขาอยู่ที่ปลายเตียง ตั้งใจแกล้งพอให้มันยิ้มออกเผื่อสิ่งที่เราตึงๆ กันอยู่ก่อนหน้านี้จะหายไป แต่ผมเซ่อซ่าไปนิดแถมก้าวเร็วไปหน่อยเลยเซเสียหลัก โชคดีที่ไม่ได้ล้มทับมัน แต่กลายเป็นว่าน้องชายผมชนกับเข่าของขุนน้ำอย่างจัง
“เหี้ย...มึงอยากให้กูเป็นหมันหรือไง”
ผมดิ้นไปมาบนพื้น ทั้งจุกทั้งเจ็บ ขุนน้ำมองผมอยู่เพียงประเดี๋ยวก่อนหัวเราะเสียงดังน่าเกลียด เพียงแค่นั้น ผมก็รู้แล้วว่าการยอมเจ็บตัว นิดๆ หน่อยๆ ย่อมดีกว่าเสียหน้าเอ่ยปากขอโทษขุนน้ำ
หลังล็อกประตูห้องน้ำเรียบร้อย ผมก็สำรวจของใช้ของขุนน้ำ
ห้องพักของขุนน้ำนับว่าสะดวกสบาย มีห้องน้ำใหญ่พอสมควร ผมเลยเพลินมาก เมื่อได้สระผมใต้น้ำอุ่นๆ น้องชายผมดันทะลึ่งตื่นตัว!
ผมพยายามไม่คิดเรื่องเลื่อนเปื้อน ตั้งสติพร้อมปล่อยใจและสมองให้ว่างเปล่าแล้วรีบอาบน้ำให้เสร็จโดยด่วน แต่เหมือนร่างกายไม่เชื่อคำสั่ง น้องชายผมเริ่มดื้อและแข็งตัวจนเผลอรูดมันเล่นไปหนึ่งรอบ
ผมครางติดๆ กันสองสามครั้ง เป็นตอนนั้นที่ต้องตัดใจจากอารมณ์หวามไหวอย่างเร่งด่วน ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้เรื่องคงยาว
ปกติหอพักในมหาวิทยาลัยสร้างความลำบากให้นักศึกษาชายมิใช่น้อย ด้วยหลายคนห่างแฟน การที่จะไปมีอะไรกับสาวๆ นอกมหา’ลัยก็ไม่ใคร่สะดวก เปลืองทั้งเงิน เสี่ยงต่อสุขภาพและชีวิต ดังนั้นหากไม่โลกสวยด้วยมือเรา หลายคนคงต้องปล่อยให้น้องชายหลับใหลจนกระทั่งทนไม่ไหวไปข้างหนึ่ง
สำหรับผมการปลดปล่อยแต่ละครั้ง ผมต้องการสิ่งเร้าและใช้เวลามาก ดังนั้นพอรู้สึกถึงความสบายใจและสงบในห้องน้ำเงียบๆ ของไอ้ขุนน้องชายผมเลยโด่พร้อมตั้งธงรบ
ผมพยายามสลัดเรื่องลามกออกจากหัวและเปลี่ยนจากน้ำอุ่นให้เป็นเย็น แต่แทนที่จะลดอาการแข็งขันกลับกลายเป็นว่าผมคึกถึงขีดสุด
พอคิดได้อย่างนั้นเลยตัดสินใจว่าต้องทำเรื่องด่วนเฉพาะกิจนี้ เพื่อลดอาการเครียด หากไม่อย่างนั้นคงต้องกลับหอพักและนอนแข็งทั้งคืน
ผมหลับตาลง คิดถึงภาพที่จะช่วยเร่งเร้าอารมณ์ให้สูงขึ้น ยามนั้นมือของผมจับน้องชายและช่วยให้มันอารมณ์ดีหายหัวร้อนซักที!!
หลายครั้งเมื่ออยู่หอใน. นักศึกษาชายต่างรู้ดีกันว่าเราควรปลดปล่อยตอนไหน สำหรับผมหากไม่เช้ามืดก็เป็นเวลาหลังเที่ยงคืนไปแล้ว หากมันก็เสี่ยงต่อการถูกเพื่อนร่วมห้องมองว่าโรคจิต แต่เท่าที่รู้ เพื่อนบางคนช่วยตัวเองใต้ผ้าห่ม พยายามทำเสียงเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ กระนั้นก็ไม่วายถูกล้อเลียนอย่างขบขัน
อันที่จริง ผู้ชายอย่างพวกผมไม่ได้หมกมุ่น แต่ฮอร์โมนพลุ่งพล่านและต้องการระบายออก ถึงจะเล่นกีฬาหนัก เสียเหงื่อไม่น้อย แต่เรื่องอย่างว่ามันก็เหมือนกินข้าวอิ่มแล้วต้องตามด้วยของหวานหรือไอศกรีม
ผมยังจำได้ว่าตอนเข้าหอใน.อาทิตย์แรกๆ ข้าวปั้นหนุ่มหล่อผมยาวเด็กสถาปัตย์ฯ ทำเรื่องเปิ่นจนกลายเป็นโจ๊กไปหลายวัน
เขาช่วยตัวเองในห้องน้ำและเปิดคลิปวิดีโอไปด้วย แต่บังเอิญสายหูฟังหลุด จึงทำให้เสียงมือที่ใช้สาวน้องชายและเสียงครวญครางจากมือถือดังลอดออกมา พอใกล้ถึงจุดสุดยอดก็เป็นเวลาที่อาจารย์ประจำหอพักเข้ามาตรวจพอดี
ในจังหวะนั้น ผมที่เข้าห้องน้ำอยู่ต้องกดชักโครกถี่ๆ เพื่อกลบเสียงของมัน จนกลายเป็นบุญคุณมาถึงทุกวันนี้!
ตอนนี้ ในหัวผมคิดถึงภาพต่างๆ ผสมปนเปกันไปหมด เพื่อให้น้องชายระเบิดสิ่งที่อัดแน่นออกมา แต่มันน่าประหลาดใจอยู่สักหน่อยที่จินตนาการของผมในครั้งนี้แตกต่างจากที่เคยนึกถึง
อันที่จริงใต้หมอนผมจะมีภาพสาวญี่ปุ่นนอนโก้งโค้งอวดบั้นท้าย และน้องหนูอย่างสวยงาม ช่วงนี้ บุญเพิ่มเปลี่ยนคอลเล็กชั่นใหม่เพื่อเอาใจผม มันสรรหาสาวรูปนางแบบสาวผิวสองสีที่ทรวดทรงเร้าใจมาแทนสาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้มผิวขาวอมชมพู
ทว่าในตอนนี้ผมกลับล้มเหลวไม่เป็นท่า...
ภาพในหัวไม่ใช่สาวๆ ที่มีหน้าอกหน้าใจอวบใหญ่ หรือน้องจุ๋มจิ๋มแสนน่ารัก หากมันกลับเป็นภาพใครคนหนึ่ง พร้อมบั้นท้ายแน่นๆ ใช่ในตอนนี้ผมกำลังช่วยตัวเองกับภาพบั้นท้ายของ...!?!
เสียงประตูห้องน้ำดังปังๆ ผมไม่ทันได้ขานรับ เสียงนั้นก็ดังซ้ำอีกหลายหน ฉิบหายแล้ว เจ้าของก้นงอนๆ ซึ่งผมจินตนาการถึงเมื่อครู่ กำลังจะทำให้ผมเครียดหนักกว่าเดิม
“ปวดเยี่ยว...เร็วๆ หน่อยสิโว้ย”
“กูยังอาบน้ำไม่เสร็จ มึงเยี่ยวใส่ขวด หรือไม่ก็ปล่อยที่หลังห้องสิโว้ย” ผมตะโกนตอบ
นอกจากจะไม่ฟังผม ขุนน้ำยังระดมเคาะประตูอย่างหนักหน่วงราวกับจะบุกเข้ามาจับผิดว่าผมกำลังแอบโลกสวยด้วยมือเรา!!
- ผู้เขียน
