เกินเพื่อน(สนิท) MR.SWEET

เรื่องเล่าของคนเป็นเบ๊ (ขุนน้ำ) ขุนน้ำ แสงเหนือ คือชื่อผม ฟังดูมีความเป็นไทยมากใช่ไหมครับ ผมเป็นลูกเสี้ยวหน้าตานั้นหลายคนอาจถูกใจ แต่บางคนคงมองเมินเพราะความที่มันดูไม่เหมือนของแท้ เป็นลูกเสี้ยวซึ่งไม่โดดเด่นอะไรสักอย่าง หลังเรียนจบมัธยมปลาย ผมสอบได้ที่มหาวิทยาลัย A ในภาคคณะวิศวกรรมโยธา แน่นอนว่ามันยากมาก กระนั้น คนหัวขี้เลื้อยอย่างผมก็ได้พี่เลี้ยงดีช่วยติวกระทั่งเข้ามายืนในรั้วมหา’ลัยแห่งนี้ได้ ตอนแรกผมอยากเรียนพวกสิ่งพิมพ์หรือไม่ก็นิเทศศาสตร์ แต่สุดท้ายด้วยความหวังของครอบครัว ผมจึงต้องผลักดันตนเองจนกระทั่งสามารถเข้าเรียนในสาขาดังกล่าว ผมไม่ค่อยสนิทกับใครในช่วงอาทิตย์แรกๆ ขณะที่เรียนซัมเมอร์เพื่อปรับพื้นฐาน ด้วยมาจากต่างจังหวัดผมจึงค่อนข้างทำเรื่องเปิ่นอยู่เสมอ และกลายเป็นตัวโจ๊กของเพื่อนๆ แต่จะมีชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งคอยช่วยเหลือผม มันชื่อ ทิวา อันที่จริง ทิวาเป็นรูมเมตผมด้วยซ้ำ มันพักหอในรั้วมหาวิทยาลัย ที่เพิ่งสร้างเสร็จ เป็นตึกสูง 15 ชั้นตอนแรกเปิดให้เข้าอยู่เพียงชั้นที่ 3 - 10 นัยว่าเป็นการทดสอบระบบของอาคาร ดังนั้น ในปีการศึกษานี้ จึงยัง ไม่มีการบังคับให้นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ต้องอยู่หอพักในรั้วมหาวิทยาลัย “ตามใจมึงนะ พวกกูยังไงก็หารูมเมตได้” ทิวายักไหล่น้อยๆ เมื่อรู้ว่าผมไม่ยอมพักกับมัน ทั้งที่หวยออกมาแล้วว่าได้นอนเตียงเดียวกัน โดยผมอยู่เตียงบน ทิวานอนเตียงล่าง ห้องพักดังกล่าวมีห้องละ 2 เตียง นอนกัน 4 คน มีพัดลมติดเพดาน ตู้ล็อกเกอร์ โต๊ะเขียนหนังสือ หมายเลยห้อง 516 นี้ มีชื่อผม ทิวา และเด็กเครื่องกล ไอ้โฮม หนุ่มเหนือหน้าไทยแท้ผิวแทนสวย คนสุดท้ายคือเด็กสถาปัตย์ฯ หนุ่มผมยาวชื่อ ข้าวปั้น ที่หล่อลากไส้มาก เขามีผิวขาวกว่าทิวา คิ้วหนาและโก่ง ริมฝีปากอิ่มน่าจูบ แต่ผมได้แค่มอง ยังไงสำหรับผมมีทิวายืนหนึ่งเสมอ!! “กูชอบอยู่เงียบๆ มากกว่า ไม่อยากแย่งใคร ขี้ เยี่ยว แล้วตอนเช้ายังต้องอาบน้ำแข่งกันอีก” ผมเอ่ยอย่างไม่ชอบใจ หลังจากรู้ว่าต้องนอนหลายคน แถมเป็นห้องอาบน้ำรวม ถึงมีห้องอาบน้ำเป็นสัดส่วน แต่ผมยังรู้สึกสยิวใจอยู่ดี ตอนแรกแม่ผมไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ที่ผมอยากพักหอนอกรั้วมหาวิทยาลัย แต่ผมยืนกรานว่าการอยู่หอใน. น่าจะทำให้ผมนอนไม่หลับจนอาจส่งผลถึงการเรียน คนหัวทึบอย่างผมหากมีอะไรกระทบกระเทือน มากๆ คงสอบตกตั้งแต่เข้าเรียนซัมเมอร์! “ถ้าอย่างนั้นตามใจน้องขุนเถอะ เรียนก็หนัก ยังต้องอยู่กับเพื่อนๆ อีก แบบนั้นคงปวดหัวแย่” แม่พูดตอนที่พากันนั่งรถออกไปตระเวนดูหอพักตามซอกซอยต่างๆ “ก็คุณตามใจมันตลอดจนเสียเด็ก นี่โตจนหมาเลียตูดไม่ถึง ยังจะทำตัวเป็นเด็กอ้อนแม่” พ่อดุผมไม่จริงจังสักนิด สุดท้ายพ่อเป็นคนเลือกคอนโดฯ ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยให้ผม เป็นที่สะอาดน่าอยู่และเงียบสงบสมความตั้งใจของผมมาก “ผมรับรองว่าจะไม่ไปเที่ยวไหนดึกๆ ดื่นๆ และที่นี่ก็อยู่ใกล้คอนโดฯ หรูของพี่โจด้วย” ผมอ้างถึงพี่โจ หรือ ทรงกลด ลูกพี่ลูกน้องห่างๆ ของผม เขาเป็นอาจารย์พิเศษในมหา’ลัยนี้ เราไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือดหรอก เพราะพี่เขาเป็นลูกติดของคุณลุง ก่อนจะมาแต่งงานกับพี่สาวทางฝั่งของพ่อ “ตามใจขุนก็แล้วกัน ชอบแบบไหนแม่ก็เห็นด้วยทั้งนั้น” คอนโดฯ ที่ผมพักสบายก็จริงแต่ทำให้ผมเหงาฉิบหาย ดังนั้นก่อนกลับที่พัก ผมมักไปนั่งเล่นใต้ตึกคณะซึ่งส่วนใหญ่จะมีเพื่อนๆ ช่วยติววิชาต่างๆ ที่ไม่ค่อยเข้าหัวผม นอกจากการนั่งคุยเรื่องการเรียน สิ่งที่ทำให้ผมโดดเด่นก็คงเป็น การนินทาชาวบ้าน เพราะมันคืองานถนัดของผมทำให้ผมเข้ากับคนอื่นได้ ในช่วงเดือนแรกของการเป็นนักศึกษา ผมติดหลายสิ่งโดยเฉพาะการ์ตูน นิยายสืบสวน บางทีก็ขาดเรียนเสียดื้อๆ จึงมักขอยืมเลกเชอร์เพื่อนไปจด และคนดีของผมที่ลายมือเป็นระเบียบสวย อ่านง่าย น่ายืมเป็นที่สุดก็ไม่พ้นทิวา แต่บังเอิญวันนั้นเป็นวันซวย ผมดันไปนินทาเรื่องไม่เข้าท่าของมันให้คนอื่นฟัง ตอนนั้น เรากำลังพูดถึงสาวๆ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ซึ่งแวะเวียนมาใช้ห้องเรียนที่ชั้น 3 ด้วยกัน มีหลายคนอ่อยหนุ่มในคณะผมด้วย ส่วนมากหล่อ ดูดี เจ้าสำอาง แถมมีหนุ่มฮอตในชั้นปี 1 เป็นว่าที่เดือนในมหา’ลัย ซึ่งก็คือ ไอ้หัวกะทิเข้มข้น ทิวา ณ เมืองแมนสรวง “มันก็ขี้เก๊กหน่อยนึง และหน้าบึ้งเป็นที่หนึ่งเลย” ผมเล่าให้เพื่อนที่นั่งรวมกลุ่ม 5 คนฟัง เราอยู่ในกลุ่มวิชาที่ต้องถ่ายรูปด้วยกัน ซึ่งประกอบด้วย กีกี้ จักจั่น สาวทอม ไอ้แมว สามคนนี้เป็นเด็กเหนือ ส่วนขนมปัง ผู้ชายตุ้งติ้งอยู่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ลืมตาดูโลก กลุ่มนี้ไม่มีทิวา น่าแปลกไหม ทั้งที่ผมกับมันตัวติดกันหนึบ กระนั้น บางที ผมก็อยากมีเพื่อนบ้าบอ ทำตัวเพี้ยนๆ บ้าง หากอยู่กับทิวาทั้งวันผมคงต้องหายใจเข้าออกเป็นมันอยู่อย่างนั้น “อันนั้นรู้ แต่เราไม่เห็นมันมองใครจริงๆ นะโว้ย และพวกสาวๆ สถาปัตย์ฯ ดูก็รู้ว่ามาอ่อยไอ้กะทิว่าที่เดือนของคณะเรา” จักจั่นเอ่ย เธอค่อนข้างสนใจข้อมูลทิวา แถมมักถามถึงอีกฝ่ายบ่อยๆ ยามไม่เห็นมันมากับผม “พวกมึงไม่รู้อะไรซะแล้ว ไอ้ทิมันมองโว้ย แต่มันไม่ได้มองหน้า มันชอบมองตูดใหญ่ๆ แบบเต็มไม้เต็มมือ” ผมว่าแล้วก็หัวเราะก๊าก ผมไปห้องพักมันบ่อย เลยเห็นความลับนั้นด้วยสองตา “มึงเหลามาให้หมด พวกกูอยากรู้ ไอ้รวยนี่มันหยิ่งตายห่า วันๆ เห็นแต่นั่งแยกเขี้ยวและคอยเล่นกับมึง เห็นทีไรก็นึกว่าปังคุงกับลูกหมา” พอได้ที ไอ้แมวปากปีจอก็เปรียบเทียบผมกับทิวาอย่างสนุกปาก “ฉิบหาย กูไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น กูแค่เห็นว่ามันไม่มีเพื่อนเลยคบมันไว้ มึงก็รู้กูเฟรนด์ลี่แค่ไหน” ผมกลัวเสียหน้าเลยอ้างเป็นคนที่ยอมเข้าไปเป็นเพื่อนกับทิวา “คืองี้ ไอ้หัวกะทิเข้มข้นเนี่ย มันชอบสาวญี่ปุ่น ขาวๆ ไง ที่สำคัญ มันชอบคนตูดงอนๆ เด้งๆ ว่ะ” ถ้าผมไม่อายเพื่อนคงเต้นท่าเด้งหน้าเด้งหลัง ประกอบคำพูดตัวเองไปแล้ว “ขุนไปอยู่ใต้เตียงมันหรือไงถึงรู้” ขนมปังหนุ่มสูงเพรียว หน้าสวยจัดถามเสียงขรึม “เออ กูนี่แหละอยู่ใต้เตียงมัน มุดหัวเข้าไปดูด้วย และเห็นจะๆ ว่ามีรูปสาวญี่ปุ่นนอนโก้งโค้ง สงสัยมันจะชอบด็อกกี้สไตล์!”