INCENTIVE03:เด็กเลี้ยงใต้ปกครอง
1920 คำ
INCENTIVE 03
******************************
[SERCUS : SAID]
“ขึ้นเตียงกับพี่ หน้าที่ง่ายๆ ทำได้หรือเปล่ามายา”
ผมมองหน้าคนตัวเล็กที่มองหน้าผมกลับมา รู้ป่ะว่าผมต้องการตัวเธอมานานแค่ไหนแล้ว แต่ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าอะไรมันจะง่ายไปหมดขนาดนี้
วันแรกที่เราได้รู้จักกันน่ะมันทำให้ผมตกหลุมรักเธอ หลงใหลในความน่ารักและความสดใสของเธอ
แต่ก็ไม่รู้จะเข้าหายังไงเพราะเธอเป็นน้องสาวของเพื่อน และไอ้มาร์คมันก็หวงน้องสาวมันมากเหมือนกัน
แต่ตอนนี้เราสองคนได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว มันก็เลยทำให้ผมเข้าหาเธอด้วยวิธีนี้
มายามองหน้าผมที่มองหน้าเธอไม่ยอมละสายตาไปไหน ผมรู้ว่าเธอฉลาดมากพอที่จะตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับสถานการณ์แบบนี้ เพราะว่าเธอไม่มีทางเลือก
“พี่ไม่ได้ให้เราทำอะไรเยอะเลยนะ นี่แหละหน้าที่ที่พี่จะให้เราทำ”
“แล้วเคยพูดแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนบ้างมั้ยคะ?”
“แค่เรา เพราะพี่ต้องการเราแค่คนเดียว”
“แต่หนูไม่ได้อยากเป็นเด็กเลี้ยงใต้ปกครองของพี่เซอร์คัสนะคะ”
“จะปฏิเสธ?”
“ถ้าหนูปฏิเสธได้หนูเองก็อยากจะปฏิเสธนะคะ เพราะว่าหนูไม่ได้ต้องการเป็นเด็กเลี้ยงของใคร”
มายาตอบกลับมาทันที ดูก็รู้ว่าเธอไม่คิดที่จะเป็นเด็กใต้ปกครองผมหรอก ผมเองก็พอจะรู้เหมือนกันว่าเธอน่ะเป็นเด็กดื้อมาตั้งนานแล้วล่ะ
แต่อย่าคิดนะว่าผมจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ในเมื่อได้เธอมาอยู่ในกำมือของผมแล้ว ผมก็จะทำให้เธอยอมเป็นของผมให้ได้ และเธอจะต้องยอมผมแค่คนเดียวด้วย
“เรื่องนี้พี่เชอร์คัสเองก็น่าจะรู้ดีนะคะ”
“เพราะพี่รู้ไงว่าเราเป็นคนยังไงพี่ก็เลยมาถามเราก่อน”
"หนู...ไม่ได้..."
“โอเค เราไม่อยากเป็นเด็กเลี้ยงของพี่ ไม่อยากให้พี่ดูแลเราใช่ป่ะ?”
“ก็พี่เซอร์คัสเป็นคนบอกพี่มาร์คเองนะคะว่าจะดูแลหนูแทนอ่ะ ทำไมมาพูดแบบนี้ล่ะ”
“แล้วตอนนี้มาร์คมันอยู่หรือเปล่าล่ะ?”
“หมายความว่าพี่เซอร์คัสจะกลับคำพูดตัวเองอย่างนั้นเหรอคะ?”
“เปล่า แต่พี่อยากให้เรารู้ว่าตอนนี้พี่กำลังดูแลเราอยู่ และเราเองก็ควรที่จะตอบแทนพี่บ้างนะ”
“หมายถึงอยากให้หนูตอบแทนพี่เซอร์คัสด้วยร่างกายใช่มั้ย?”
“ถ้าได้ก็ดี”
“นิสัยไม่ดี พี่นี่มันไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ”
มายามองหน้าผมแล้วทำหน้าไม่พอใจออกมาที่ผมไม่คิดที่จะทำตามที่รับปากกับพี่ชายเธอเอาไว้
หึ เธอแม่งไม่รู้อะไรเลยต่างหาก ตอนที่เธอบอกว่าผมไม่ช่วยอะไรพี่ชายเธอเลยน่ะ
ผมเองก็อยากจะตอบเธอกลับไปเหมือนกันนะว่าผมช่วยจนไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว และครั้งนี้ผมก็เลยต้องปฏิเสธไปไง แต่ที่ไม่พูดเพราะไม่อยากให้เธอมองพี่ชายตัวเองไม่ดี
“มึงช่วยกูไม่ได้เหรอวะเซอร์คัส กูเดือดร้อนจริงๆ นะเว้ย ถ้าเกิดว่ากูหาเงินสิบล้านไปให้พวกมันไม่ได้ พวกมันจะตามฆ่ากูกับมายานะ มึงช่วยกูเหอะ”
“แล้วมายาเกี่ยวอะไรด้วย?”
ผมถามขึ้นมาทันที เพราะเรื่องหนี้มันไม่น่าจะเกี่ยวกับมายานะ พอมันพูดชื่อมายาขึ้นมาก็ทำให้ผมขมวดคิ้วเข้าหากันทันที
เรื่องที่ผมชอบมายาน่ะผมไม่ได้บอกมันหรอก เพราะรู้ว่ามันหวงน้องสาวมากและไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาทำร้ายน้องสาวมันด้วย
“เรื่องหนี้มันเป็นมึงเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนสร้างน่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับมายาไม่ใช่ไง”
“กูบอกพวกมันว่าถ้ากูหาเงินมาใช้หนี้มันไม่ได้กูจะยกน้องสาวตัวเองให้มันไป”
“อะไรนะ?”
“ตอนนั้นกูคิดว่ากูจะจัดการปัญหาเรื่องนี้ได้ไงเลยพูดไปแบบนั้น แต่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้”
“ไอ้สัส มึงแม่งไม่มีความเป็นพี่เลยนะไอ้มาร์ค!!!”
ผมตวาดใส่หน้ามันทันทีที่มันยอมรับว่าที่มายามาเกี่ยวเรื่องหนี้มันด้วย เพราะมันเอาชื่อน้องสาวตัวเองไปบอกเจ้าหนี้ว่าจะยกมายาให้พวกมัน
แม่ง
ได้ยินแบบนี้เลือดขึ้นหน้าเลยเว้ย มันเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเธอแต่มันทำร้ายน้องตัวเองแบบนี้น่ะเหรอ ไม่ใช่ว่าไม่อยากช่วยนะ
แต่พอช่วยทีไรมันก็ได้ใจทุกทีไง รู้ป่ะว่าผมช่วยจ่ายหนี้ให้มันไปกี่ครั้งแล้ว ตอนแรกก็สองแสน ครั้งที่สองก็ห้าแสน ครั้งล่าสุดแม่งสองล้านเว้ย
กูก็จ่ายให้โดยที่ไม่คิดจะเอาคืนด้วย เพราะคิดว่ามันเองก็เคยให้ผมยืมเงินมาเปิดธุรกิจของตัวเอง
แต่เงินที่ผมยืมไปน่ะผมก็จ่ายคืนพร้อมกับดอกเบี้ยให้มันไปด้วยซ้ำ และที่ผมช่วยมันมาตลอดเพราะผมเห็นว่ามันเป็นเพื่อนที่ผมรักมาก
อีกอย่างผมก็รักน้องสาวของมันด้วย แต่ตอนนี้มันเล่นติดหนี้สิบล้านแล้วจะให้ผมช่วย
เชื่อป่ะว่าถ้าช่วยครั้งนี้มันก็ต้องมาให้ผมช่วยเรื่อยๆ ไง แค่เงินสิบล้านน่ะผมหาให้มันได้อยู่แล้วล่ะ แต่ครั้งนี้ผมคงช่วยมันไม่ได้จริงๆ ว่ะ
“มายาไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องหนี้ของมึง ทำไมมึงทำร้ายน้องสาวตัวเองแบบนี้วะ”
“กูคิดว่าจะจัดการได้ไง”
“แล้วไง ตอนนี้มึงจัดการได้เหรอ แล้วมายาก็ต้องมาเดือดร้อนพราะพี่ชายเหี้ยๆ อย่างมึงน่ะ”
“มึงช่วยกูหน่อยนะเซอร์คัส ครั้งนี้ครั้งเดียวจริงๆ กูจะไม่ขออะไรมึงอีกเลย”
“มึงพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้วล่ะมาร์ค แล้วเคยทำตามที่ตัวเองพูดได้หรือเปล่า?”
“กูไม่อยากให้น้องสาวกูต้องไปกับพวกมัน”
“ถ้าไม่อยากให้น้องตัวเองไปอยู่กับพวกมันแล้วมึงพูดกับพวกมันได้ยังไงว่าจะยกมายาให้พวกมันไป”
ผมกัดฟังพูดกับมัน ถ้าตอนนี้ผมสามารถลุกไปซัดหน้ามันได้ผมก็อยากจะทำเหมือนกัน ผมไม่คิดไงว่าเพื่อนที่ตัวเองรักมากขนาดนี้จะกล้าทำกับน้องสาวแท้ๆ ของมันได้
มายาไม่เกี่ยวกับเรื่องหนี้ของมันด้วยซ้ำ แต่ดูสิ่งที่มันทำกับเธอสิ ถ้าเกิดว่าเธอรู้เรื่องนี้เข้าไม่คิดบ้างไงว่าเธอจะเสียใจมากแค่ไหน
“กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆ ว่ะ”
“แล้วมึงจะปล่อยให้น้องกูไปอยู่กับพวกมันเหรอ?”
“กูมีทางเลือกให้มึงสองทาง”
ผมมองหน้ามันที่มองหน้าผมกลับมา ถ้าเกิดว่าผมช่วยมันเลย เชื่อเหอะว่ามันไม่สำนึกหรอก ผมก็เลยต้องให้มันรู้จักเรียนรู้กับปัญหาที่มันสร้างเองบ้าง
“กูจะให้มายามาอยู่กับกู กูจะดูแลเธอเอง ส่วนมึงก็ไปทำงานหาเงินมาใช้หนี้ซะ กูจะบอกเจ้าหนี้มึงให้”
“แต่ว่า...”
“อีกทางเลือกก็คือปล่อยให้ตัวมึงตายกับน้องสาวของมึงโดนพวกนั้นจับตัวไป ทางเลือกมึงมีแค่นี้”
ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละว่าจะให้มายาไปอยู่กับพวกมัน แต่ความคิดของผมแม่งไม่เคยคิดที่จะให้ใครมาแตะต้องตัวเธอทั้งนั้น
ผมมองหน้ามาร์คด้วยสีหน้าที่จริงจังเพื่อที่จะบอกให้มันรู้ว่าที่ผมพูดทั้งหมดผมพูดเรื่องจริง
“เงินสิบล้านกูจะหายังไงให้หมดวะ มันไม่ง่ายเลยนะเว้ย ธุรกิจกูล้มละลายแล้ว”
“กูจะส่งมึงไปทำงานที่เมืองนอกกับคนที่กูรู้จัก แล้วส่งเงินมาให้กูทุกเดือนเพื่อที่จะจ่ายหนี้ให้มึง ถ้ามึงขยันหน่อยไม่นานก็ทำได้ แต่มันก็ขึ้นอยู่ที่มึงแล้วว่าจะทำหรือเปล่า”
“กูมีทางเลือกด้วยเหรอวะ?”
ผมมองหน้ามายาไม่ยอมละสายตาไปไหน เธอเองก็มองหน้าผมกลับมาเหมือนกันเหมือนกำลังคิดว่าตอนนี้ผมคิดที่จะข่มเหงเธอ จะพูดแบบนั้นก็ได้
เพราะการที่ผมพูดเหมือนต้องการให้เธอมาอยู่ใต้ปกครองของผมก็เหมือนกับการข่มขู่เธอนั่นแหละ
ส่วนเรื่องของพี่ชายเธอน่ะที่ผมไม่ได้เล่าให้เธอฟังเพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีกับใครเลย
ถ้าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอขายเธอให้เจ้าหนี้ เธอจะเสียใจมากแค่ไหน แล้วไอ้มาร์คเองมันก็จะถูกน้องสาวตัวเองเกลียด
นั่นแหละที่ทำให้ผมเลือกที่จะไม่พูดเรื่องนี้กับเธอ ปล่อยให้เธอคิดว่าผมไม่ช่วยพี่ชายเธอก็ได้
“หนูไม่ขึ้นเตียงกับพี่เซอร์คัสหรอกนะคะ”
“พี่ก็พอจะรู้ว่าเราจะตอบพี่แบบนี้เหมือนกันมายา”
ผมรู้ว่ามายาไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมอะไรง่ายๆ แต่ผมก็มีวิธีที่จะให้เธอยอมนะ เธอน่ะรักพี่ชายตัวเองมากถ้าผมพูดอะไรถึงพี่ชายเธอนิดหน่อย เชื่อเหอะว่าเธอจะต้องยอมผมแน่
“เราอยากให้พี่ชายเรากลับมาเร็วๆ หรือเปล่าล่ะ?”
“หมายความว่าไง?”
“พี่ช่วยได้ ถ้าเรายอมพี่”
“...”
มายาเงียบไปเหมือนเธอกำลังใช้ความคิดอยู่ ไอ้ที่บอกว่าจะช่วยน่ะผมก็ช่วยไปแล้วไง
และที่ผมต้องส่งมาร์คไปอยู่เมืองนอกน่ะ เพราะอยากให้มันเรียนรู้กับคำว่าความลำบากดูบ้าง ลองไปทำงานเงินใช้หนี้เองบ้าง เพราะเงินที่ผมช่วยมันไปเป็นล้านน่ะ
ไม่ใช่ว่าผมนั่งตากแอร์แล้วเงินมันก็ลอยมาหาเองนะเว้ย กูก็ต้องทำงานหนักเหมือนกันกว่าจะมีวันนี้ได้
“ยังไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้นะ เอาคำพูดของพี่ไปคิดก่อนก็ได้ว่าเราอยากช่วยพี่ชายเรามากแค่ไหน ขึ้นเตียงกับพี่ เป็นเด็กเลี้ยงของพี่คนเดียวไม่ต้องไปเสียตัวให้คนอื่น เรามีแต่ได้กับได้นะมายา”
“แบบนั้นมันต่างอะไรจากการขายตัว”
เธอบ่นพึมพำเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้ผมได้ยิน ผมรู้ว่าการทำแบบนี้ยังไงมายาก็ไม่ยอมหรอก เพราะเธอไม่ใช่คนที่ยอมเอาตัวเข้าแลกขนาดนั้น
แต่ถ้าทำเพื่อพี่ชายของเธอแล้ว ผมคิดว่าเธอยอมแน่ เพราะเธอรักพี่ชายของเธอมากไง และผมก็จะไม่บังคับเธอด้วย
แต่ผมจะทำให้เธอยอมเป็นเด็กเลี้ยงที่ผมรับเลี้ยงด้วยความเต็มใจเอง
[SERCUS : SAID END]
- ผู้เขียน
