ครึ่งเดือนมานี้ความสัมพันธ์ของนายท่านสกุลหานและ ฮูหยินเรียกได้ว่าหวานชื่นยิ่งนัก คงเป็นเพราะนับตั้งแต่ตกลงทำความเข้าใจกันได้ ทั้งนางและหานไป่จิ้งล้วนใช้เวลาทำทุกสิ่งทุกอย่างร่วมกัน กินข้าว เดินหมาก เดินเล่น อ่านตำรา อาบน้ำ และรวมถึงเข้านอนด้วยกันทั้งในเรือนเหิงเยว่และเรือนก้งเยว่ นึกถึงความวาบหวามที่เกิดขึ้นระหว่างกันแล้วใบหน้าพลันขึ้นสีเลือดจางๆ
วันนี้นายท่านกับห้าวอี้ไม่อยู่ในจวน เสี่ยวถงจึงชวน ฮูหยินออกมาเดินเล่นแถวภูเขาจำลอง แม้หิมะจะโปรยปรายลงมาหนักไม่น้อยแต่ความหนาวเย็นคงไม่อาจทำอันตรายฮูหยินได้เพราะยามนี้ ทั้งหัวใจและร่างกายของฮูหยินอบอุ่นเหลือเกิน
เสื้อคลุมขนสัตว์หนานุ่ม เตาพกรูปกระต่ายชมจันทร์ ปิ่นปักผม ชุดที่สวมใส่ แม้กระทั่งรองเท้าที่ฮูหยินสวมใส่ล้วนเป็นสิ่งที่นายท่านสกุลหานมอบให้ทั้งสิ้น
มองแก้มฮูหยินแล้วเห็นสีชมพูราวกับผลท้อสุกเช่นนี้เสี่ยวถงก็อดเอ่ยเย้าไม่ได้ “ช่วงน
