แน่นอนว่าอยู่ในการดูแลของคนปรุงได้ทั้งยารักษาโรคและยาพิษเช่นนี้ อาการของเจียงซูหลันหากไม่ดีขึ้นคงเป็นไปไม่ได้ ส่วนผู้ดูแลคนป่วยมาทั้งคืนน่ะหรือ บัดนี้นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างกายนาง มือข้างหนึ่งถือตำราส่วนอีกข้างกุมมือฮูหยินเอกของตนไว้แน่น แม้กระทั่งหลับไปก็ยังไม่ยอมปล่อยมือบอบบางแม้แต่น้อย
เพิ่งจะย่างเข้ายามเหมา แพขนตาของคนถูกพิษไข้เล่นงานมาทั้งคืนพลันค่อยๆ เปิดปรือขึ้น ภาพแรกที่เห็นทำเอาเจียงซูหลันต้องหรี่ตามองอย่างไม่อยากเชื่ออยู่บ้าง กระทั่งมองเห็นมือของตนถูกนายท่านสกุลหานกอบกุมไว้จึงสามารถมั่นใจได้ว่า บุรุษผู้นั่งอยู่ข้างเตียงในยามนี้หาใช่ภาพที่นางสร้างขึ้นเพราะอาการป่วยไข้ไม่
แน่นอนว่าเพียงสัมผัสถึงลมหายใจที่แปลกไปจากเดิมของนาง หานไป่จิ้งพลันลืมตาขึ้น แรกสบตานั้นย่อมไม่อาจเก็บงำความห่วงใยเอาไว้ทัน ในเมื่อเผลอพลั้งปล่อยให้ฮูหยินเอกรู้แล้วเขาก็ไม่อยากปิดบังสิ่งใดไว้อีก
“เป็นอย่างไรบ้าง”
