~ ดีเพียงใดที่ได้ยืนข้างเธอ ได้พูดได้คุยได้พบได้เจอได้ใกล้ชิดกัน ดีเกินพอ... กับคนอย่างฉัน ความรักในใจคงไม่พูดมันไม่ให้สร้างปัญหา
ใจเธอมีเจ้าของคงต้องโทษที่พรหมลิขิต ให้ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา~
~ได้แค่ ‘พี่’ ก็ดีเท่าไหร่ แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน ใครคนนั้นคงไม่ว่า
ช่วยไม่ได้เธอรักเขาก่อน ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย
ไม่ให้เธอรับรู้ได้จากสายตา~
หัวใจชายหนุ่มเต้นแรง ดวงตาคมสบตาเข้ากับแววตาหวานหยาดเยิ้มเข้าจัง ๆ ยัยเด็กบ้า ทำไมต้องรักเขาถึงขนาดนี้ด้วย เพลงยังถูกร้องซ้ำไปเรื่อย ๆ และเพลงนี้นานะก็ร้องดีจนไม่น่าเชื่อ เธอถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกผ่านเนื้อเพลง จนคนฟังไม่สามารถละไปทำอย่างอื่นได้เลย
จนนานะร้องจบทุกคนปรบมือชื่นชม เธอก็ส่งไมค์คืนเอิงเอยเดินกลับมานั่งยิ้มแป้นให้เขา แต่ทว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเก่า ยิ่งนานะแสดงออกว่ารักและพร้อมจะอยู่เคียงข้างเท่าไหร่ มันยิ่งมีอิทธิพลต่อหัวใจแข็งกระด้าง
