นานะ | อ่อยบด ๆ อ่อยอ้อม ๆ
1700 คำ
คำก็โง่ สองคำก็โง่ การที่ฉันเชื่อสิ่งที่มีหลักฐานพิสูจน์ได้ฉันโง่ตรงไหน? แล้วจะบอกอะไรให้ฉันไม่ได้อยากถูกเอาหรอก ฉันแค่อยากออกไปจากที่นี่และออกไปครบสามสิบสอง ออกไปได้จะเอาคืนพี่ดัชซ์ยังค่อยว่ากันอีกที
งาน N ที่เคยทำมาทำให้ฉันรู้ว่าร้อยทั้งร้อยผู้ชายบ้าหอยจะตาย และ
อีนานะคนนี้ก็กลัวตายมากกว่าการเสียตัวค่ะอิดอก
“มองหน้าทำไม ไปอาบน้ำสิ”
“คนที่ควรตายมันควรเป็นพี่นะพี่ดัชซ์ พี่แม่งไม่ใช่คน” ฉันว่าอย่างเหลืออดแล้วหยัดลุกขึ้น ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องห้องนึงที่น่าจะเป็นห้องน้ำ
ตอนเดินบอกเลยฉันเจ็บก้นมาก และเมื่อเข้ามาล็อคประตูเท่านั้นฉันก็พิงประตูทรุดนั่งทันที
น้ำหูน้ำตามาหมดเลยตอนนี้ เอาไงดีวะ? ข้างนอกไม่มีใครน่าไว้ใจเลย ห้องก็ประตูเหล็กหน้าต่างกระจกก็ไม่มีบานเปิด มันคือห้องปิดตายดี ๆ นี่เอง ฉันคิดไปร้องไห้ไป จนสักพักสะดุ้งตกใจเพราะเสียงคนทุบประตู
‘ปึง ๆ’
‘อย่าคิดหนี ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอ!’ พี่ดัชซ์ตะโกนเข้ามาราวกับรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ จนฉันตัดสินใจลุกขึ้นยืนเดินไปที่อ่างล้างหน้า มองกระจกเงาบานใหญ่ที่เห็นถึงช่วงเอวของตัวเอง
เสื้อฉันเปิดมากขนาดนี้ทำไมพี่ดัชซ์ไม่รู้สึกอะไรเลย เขาแทบจะไม่มองหน้าอกฉันด้วยซ้ำ หรือช่วงบนไม่ได้ผล ต้องลองช่วงล่าง?
ไม่ ๆ นั่นมันง่ายเกินไปอีนานะ เราควรยั่ว ๆ บด ๆ ให้เขาตายใจก่อน และจากนั้นค่อยหาโอกาสหนี
ฉันเปิดน้ำทำลายความเงียบ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกเดินไปที่ฝักบัว ห้องน้ำนี้ก็เป็นห้องน้ำปูนเปลือยทั้งหมด สบู่เหลว โฟมล้างหน้า แปรงสีฟันเตรียมไว้ให้ฉันครบหมดแล้ว คงจะวางแผนไว้หมดเลยสินะ เหอะ! ออกจากคุกมาก็สายมูเลยรึไง พี่แนนจะอยากได้ตัวฉันไปทำไม แล้วเขารู้ได้ไง ถูกเข้าฝันเหรอ?
‘ปึง ๆ’
‘นานะ’
“เออ!” ฉันขานตอบทันที เพราะตกใจเสียงทุบประตูที่ดังจนสะดุ้งรอบสอง
‘เปิดประตู’
“ปะ เปิดทำไม”
‘ฉันเอาชุดมาให้’
ฉันปิดน้ำแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ แต่เมื่อกำลังจะพันตัวก็ฉุกคิดเรื่องแผลง ๆ ขึ้นมาได้ เอ๊ะ... หรือเราจะพันลวก ๆ ให้มันหลุดต่อหน้าพี่ดัชซ์ดีนะ อ่อยอ้อม ๆ อ่อยพอกระสัน เห็นร่องไม่สะทบสะท้านต้องเห็นวับ ๆ แวม ๆ บ้าง ผู้ชายทั้งแท่งเพิ่งออกจากคุกอย่างเขาต้องพลุ่งพล่านแน่นอน
ว่าแล้วฉันก็จัดการพันผ้าเช็ดตัวทันที ก่อนที่จะไปเปิดประตูให้เขาด้วยรอยยิ้ม
‘แกร๊ก’
เขาระวังพอตัว เพราะพี่ดัชซ์กำลังยืนหันข้าง และส่งชุดมาให้ ฉันจึงเดินออกไปแล้วยื่นมือไปรับ แต่ไม่ลืมที่จะสัมผัสลูบมือเขาเบา ๆ
“รับไปเร็ว ๆ” ได้ผล เขาหันมาบอกหน้ายุ่ง ฉันจึงใช้โอกาสนี้รับเสื้อผ้ามากอดไว้แนบอกและจากนั้นรีบปลดปมผ้าเช็ดตัวอย่างรวดเร็ว
“ว้ายผ้าหลุด!”
“ทำอะไรของเธอ” พี่ดัชซ์ไม่มองตามผ้าที่หล่นลงด้วยซ้ำ เขามองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย บะ บ้าไปแล้วเขาไม่มองส่วนอื่น ๆ ฉันเลย ฉันจึงตัดสินใจทำมากกว่านั้น ก้าวเดินไปใกล้ ๆ แล้วจับมือเขาขึ้นมา
“พี่ดัชซ์... อย่าฝืนเลยนะ”
“กลับเข้าไปอาบน้ำ” เขาเอ่ยไล่ แต่ว่าฉันไม่ยอมแพ้ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ
ฉันจึงจับมือเขาวางทาบทับให้สัมผัสเนินอกอันอ่อนนุ่ม แต่พอแตะเพียงน้อยนิดเท่านั้นมือใหญ่ก็ชักกลับทันที ก่อนที่พี่ดัชซ์จะยกนิ้วชี้ชี้หน้าฉันจนเกือบทิ่มตา
“ฉันรู้ว่าเธอง่าย แต่ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ อย่าคิดเอาตัวแลกกับอิสระภาพ เพราะถ้าฉันได้เอาแล้ว... ฉันจะเอาเธอไม่หยุด แล้วเธอจะเสียใจทีหลัง”
พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไป แถมยังล็อคประตูจากข้างนอกไว้อีก
หลายชั้น
ฉันยืนอึ้งมองตามมือไม้สั่น เขาไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น แม้แต่หางตาก็ไม่มองสิ่งที่ควรมอง นอกจากวิธีนี้ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วนะ ฉันยืนหัวเสียไม่เข้าใจอยู่
สักพัก แต่พอนึกได้ว่าตัวเองโป๊อยู่ก็กลับเข้าไปอาบน้ำทันที
ระหว่างอาบก็คิดเรื่องหนีออกจากที่นี่ แต่คิดเท่าไหร่ก็หาวิธีไม่ได้ เฮ้อ... เอาวะไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันใหม่
และแล้วอีนานะก็ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่ป้ายราคายังติดอยู่เดินไปนั่งบนเตียง มือเช็ดผมแต่ตากวาดมองรอบ ๆ ห้อง ไฟในห้องนี้สีส้มสลัวน่านอนนะ
แต่ฉันคงนอนไม่ลง
เพราะไม่รู้พี่ดัชซ์จะขึ้นมาเมื่อไหร่ ขึ้นมาเขาจะฆ่าฉันตอนหลับไหมก็ไม่รู้ แล้วเสียงเลื่อยไม้ก็ดังฉิบหายเลย ทำบ้าอะไรกันวะ
เมื่อฉันเช็ดผมเพลิน ๆ มือก็หยุดชะงัก เพราะฉุกคิดอะไรได้ขึ้นมา เจ้าของห้องไม่อยู่แบบนี้สงสัยต้องลองค้นดูแล้วล่ะ เผื่อจะมีกุญแจหรือมีหลักฐานอะไรให้ฉันลากตัวพี่ดัชซ์เข้าคุกได้อีกครั้ง
ฉันหันไปเปิดลิ้นชักข้างเตียงและชะเง้อมองด้วยความสงสัย แต่ทว่าในนั้นไม่มีอะไรเลย ชั้นที่สองก็ไม่มี สามก็ว่างเปล่า เขาเอาของไปเก็บไว้ที่ไหนวะ
‘แกร๊ก’ เสียงปลดล็อคประตูด้านนอกทำให้ฉันรีบปิดลิ้นชักและล้มตัวนอนทันที ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นพี่ดัชซ์เปิดประตูเข้ามา เขาเปลือยท่อนบนถอดเสื้อพาดไหล่ กล้ามนี่เป็นมัด ลีนร่องชัดแจ๋ว ลายสักก็ไม่มีแผ่ว เหงื่อที่แวววับทำให้ลายชัดขึ้นจนฉันเผลอมองอยู่นานสองนาน
“หิวผู้ชายขนาดนั้นเลย?” ฉันละสายตาจากเขามองไปทางอื่นทันที
“เปล่า”
“ทำไมไม่นอน?”
“รู้สึกไม่ปลอดภัย” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดัน จนพี่ดัชซ์เดินมาท้าวสะเอวมองใกล้ ๆ
มึงเอ๊ย... อีนานะเผลอใจเต้นกับฆาตกรที่ฆ่าพี่สาวตัวเองได้ยังไง มุมมองที่ฉันมองขึ้นไปมันเป็นอะไรที่เพอร์เฟคมาก พูดล้านครั้งยังได้เลยว่าผิวพี่ดัชซ์คล้ำลงก็จริง แต่เขาหล่อขึ้นสุด ๆ เมื่อก่อนคือความอบอุ่นละมุนตุ้น แต่ตอนนี้คือ... กร้าวใจ และโซฮอต
“หลับตาลงและนอนซะ พรุ่งนี้ฉันมีงานให้เธอทำ”
“งะ งานอะไร?” ฉันถามขณะที่ตายังมองจุกนมเขาอยู่
“เป็นแม่บ้านทำอาหาร ดูแลความเรียบร้อย” ดูแลความเรียบร้อย?
พอนึกได้ว่าเขาพูดอะไรฉันก็หวนมาจมอยู่กับแผนร้ายในหัว ใช่... ดูแลความเรียบร้อยนั่นหมายถึงฉันจะไม่ได้มาจมปลักอยู่แค่ห้องสี่เหลี่ยมห้องนี้ อาจจะได้ออกไปเดินสวย ๆ ในทุ่งท่ามกลางหมู่โจรและคนคุก
ส่วนเรื่องทำกับข้าวทำอาหาร เหอะ ๆ ไอ้พวกโง่เง่า เต่าตุ่น พวกแกได้ท้องเสียหยอดน้ำข้าวต้มแน่นอน ฉันนี่แหละจะทำให้พวกมันท้องเสียจนวิ่งจับ
ฉันไม่ทัน
ฉันดึงผ้าห่มปิดหน้ายิ้มอยู่คนเดียว และเมื่อได้ยินพี่ดัชซ์อยู่ในห้องน้ำก็เปิดผ้าออกมาแลบลิ้นใส่เขา ไม่คิดเลยว่าพี่ดัชซ์จะโง่ได้ขนาดนี้ อีนานะหาทางหนีได้แล้ว และอีนานะคนนี้จะหาวิธีทำให้พี่ดัชซ์กลับไปชดใช้กรรมในคุกให้ได้
‘แกร๊ก’ แล้วพอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดฉันก็รีบปิดตาแกล้งหลับทันที แต่ระหว่างนั้นก็ไม่ลืมที่จะหรี่ตามองตามร่างสูงที่เปลือยท่อนบนตัวหอมสบู่ เขาเดินไปที่ชั้นอะไรก็ไม่รู้ติดกับประตู ก่อนที่จะหันขวับมาและฉันรีบหลับตาปี๋กลัว
โดนจับได้
หัวใจฉันเต้นระทึกตามจังหวะเสียงเท้าที่ย่างกราย และเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น! ข้อเท้าฉันก็ถูกดึงไปล็อคกับโซ่ทันที
‘กึก’
“ว้าย พี่ทำอะไรวะพี่ดัชซ์” ฉันลุกขึ้นนั่งและตีมือที่ล็อคกุญแจที่ข้อเท้า ก่อนที่เขาจะไม่สนใจลากโซ่ไปล็อคอีกฝั่งไว้กับขาตู้
“พี่ล่ามฉันไว้ทำไม? ฉันไม่ได้คิดหนีเลยนะ”
“นอนลงซะ อย่าถามมาก”
“กะ...”
“นอนลง!” เขาตวาด จนฉันกัดฟันกรอด ๆ จ้องเขาด้วยอารมณ์ แต่สุดท้ายก็ยอมนอนลงกอดอกเมินหน้าไปทางอื่น จนพี่ดัชซ์เขาเดินไปหรี่ไฟแล้วขึ้นมาบนเตียงนอนข้าง ๆ ฉัน
แต่เดี๋ยวดิ! ทำไมเขาต้องนอนเตียงเดียวกันกับฉันด้วย
“เดี๋ยว! พี่มานอนเตียงนี้ทำไม? ทำไมไม่ไปปูผ้านอนที่อื่น”
“เตียงฉันทำไมฉันจะนอนไม่ได้” ฉันกะพริบตาปริบ ๆ เออมันก็ถูก
เตียงของเขา แต่ฉันก็อึดอัดอยู่ดี
“พี่ไม่กลัวฉันลวนลามเหรอ ยิ่งพี่ถอดเสื้อนอนแบบนี้... ฉันอาจจะมีอารมณ์ก็ได้นะ” เขามองฉันด้วยสายตาเย็นชาและจริงจังขึ้น จนฉันเองเริ่มรู้สึกถึงภัยอันตรายบางอย่างจนมองขึ้นไปบนเพดาน
“เธอมีอารมณ์ก็ดีกว่าฉันมี เพราะโซ่ล่ามเธอแค่นี้ ไม่ใช่อุปสรรคที่ฉันจะจับเธอถ่างขา”
“...” ฉันนอนอึ้งตาก็ไม่กล้ากะพริบ จนพี่ดัชซ์ขยับมาใกล้ ๆ แล้วกระซิบอีกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเลือดเย็น
“ลองดูมั้ยล่ะ เธอจะได้จำจนตาย ว่าอย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน”
“ว้าย... อีพี่ดัชซ์! ปล่อย!”
- ผู้เขียน
