นานะ | หนี หรืออยู่

1390 คำ

“ห้าว... หลับสบายจัง” ฉันชูแขนบิดขี้เกียจตัวเป็นเกลียว แต่พอเผลอหันไปเห็นคนนอนข้าง ๆ เท่านั้นก็รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที อะไรวะ! พี่ดัชซ์กำลังนอนตะแคงมองฉันอยู่ แถมตอนนี้หน้าเขาก็มีรอยช้ำและมุมปากเป็นแผล เมื่อคืนโดนชกไปแค่หมัดเดียว ทำไมแผลมันเยอะขึ้น “นะ หน้าพี่ไปโดนอะไรมา” “หมากัด” ฉันขยับไปใกล้ ๆ เพื่อดูแผลชัด ๆ ก่อนที่สุดท้ายจะตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไปหายามาทาให้เขา “ยาอยู่ข้างล่าง” “งั้นฉันลงไปเอาให้” ฉันว่าจบก็เดินไปหยิบชุดชั้นในไปใส่ในห้องน้ำแล้วเดินลงไปข้างล่าง แอบงงนิดหน่อยที่พี่ดัชซ์เขามองฉันไม่วางตา แต่ก็ช่างเถอะเขาคงกลัวฉันหนีละมั้ง แต่เมื่อลงบันไดเหล็กไปข้างล่างฉันก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความงุนงงอีกครั้ง เพราะพี่บาสนั่งอยู่ที่โซฟาหนังและกล่องยาก็อยู่ตรงนั้นด้วย แถมหน้าเขาฟกช้ำกว่าพี่ดัชซ์หลายเท่าเลย เกิดอะไรขึ้นหลังฉันหลับไปวะ? “พี่บาส... เป็นอะไรคะ?” ฉันถามแล้วเดินไปน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม