พิศวาสสัญญามาร

ตอนที่ 10

หญิงสาวก็ให้เพื่อนสนิทเดินทางกลับไปพักผ่อนและไม่ต้องมารอรับเธอ เพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าเรื่องที่จะขอความช่วยเหลือกับรุ่นพี่จะใช้เวลาพูดคุยกันนานเพียงใด

“พี่จัสมินอยู่ที่ไหนคะพี่พราว...” หญิงสาวถามหารุ่นพี่คนสนิททันที

“พี่จัสมินเหรอ...เพิ่งเดินกลับเข้าไปที่ห้องทำงานเมื่อกี้นี้เองน้องเกว...”

พราวตาผู้ช่วยของจัสมินบอกหญิงสาวพร้อมกับเดินเข้ามาหา แต่หญิงสาวไม่รอให้อีกฝ่ายซักถามรีบเดินเลี่ยงเพื่อไปที่ห้องทำงานของจัสมินทันที

“อ้าวเฮ้ยน้องเกว...จะรีบไปไหนน่ะ...เออ...บ้านน้องเกวมีเรื่องนี่นา...”

พราวตาร้องถามหญิงสาวออกมา แล้วนึกขึ้นได้ว่าที่บ้านของเกวลินนั้นมีเรื่องอยู่ จึงรีบเดินตามไปที่ห้องทำงานของจัสมินด้วยอีกคนเกวลินเดินแกมวิ่งเข้ามาหาจัสมินที่ห้องทำงานเมื่อถามหาจากด้านนอกแล้วทราบว่ารุ่นพี่คนสนิทเพิ่งจะเดินกลับเข้ามาด้านใน ดวงตากลมโตของหญิงสาวคลอหน่วยไปด้วยน้ำตา มือบางเคาะประตูเป็นสัญญาณแล้วเปิดเข้าไปทันทีโดยไม่รอให้เจ้าของห้องอนุญาต แล้วโผเข้ากอดร่างของรุ่นพี่ทันทีที่เจอหน้ากัน

“พี่จัสมิน” หญิงสาวพูดพลางร่ำไห้สะอึกสะอื้น

“ใจเย็นๆ เกว...ทำไมร้องไห้แบบนี้...น้าแก้วเป็นยังไงบ้าง...หรือว่า...”

จัสมินไม่ได้พูดอะไรต่อ เค้าไม่อยากจะคิดไปเอง ก่อนจะโอบร่างงามให้เดินตามไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อให้รุ่นน้องผ่อนคลายก่อนที่จะสอบถามเรื่องอาการของน้าเกศแก้วน่าจะดีกว่า

จัสมินเงยหน้ามองพราวตาที่เปิดประตูห้องเดินเข้ามาสมทบเพิ่มอีกคนหนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้าให้อีกฝ่ายนั่งที่โซฟาอีกด้านหนึ่งของมุมห้อง ก่อนจะหันกลับมามองรุ่นน้องที่เสียงสะอื้นเริ่มเงียบลงแล้ว

“ทีนี้บอกพี่ได้หรือยังเกวว่าอาการน้าแก้วเป็นยังไง”

“แม่เกวอาการสาหัสพี่...ทั้งซี่โครงหัก ไหปลาร้าหัก แขนหัก แถมมีเลือดคั่งในสมองอีกด้วย หมอบอกว่าแม่ต้องผ่าตัดโดยด่วนปล่อยไว้นานไม่ได้พี่จัสมิน...ไม่งั้นแม่เกวอาจตายได้!”เธอบอกรุ่นพี่ทั้งน้ำตา

“เจ็บมากขนาดนี้เชียว ถ้าผ่าตัดคงต้องใช้เงินไม่น้อยเลยเนี้ย เท่าไหร่เกว ค่าใช้จ่ายของน้าแก้วเท่าไหร่ที่จะต้องผ่าตัดเอาเลือดคั่งในสมองออกน่ะ” จัสมินถามฟันธงทันที เค้าพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง อาจจะพอช่วยเพื่อนรุ่นน้องได้บ้างไม่มากก็น้อย

“หมอบอกว่าค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดและรักษาตัวของแม่ทั้งหมดก็สี่แสนกว่าบาท ถ้าแม่ไม่มีอาการแทรกซ้อน แต่ถ้ามีภาวะแทรกซ้อนขึ้นมาค่ารักษาก็อาจจะเพิ่มมากขึ้น พี่จัสมินทำไงดี เกวต้องหาเงินประมาณห้าแสนมาเป็นค่ารักษาแม่ เกวจะไปหาที่ไหนพี่”

จำนวนเงินที่เกวลินพูดบอกออกมานั้นทำให้จัสมิน และพราวตาถึงกับอึ้งไปทันที จัสมินเองมีเงินเก็บอยู่ประมาณหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นบาท ยังไงก็ไม่พอที่จะช่วยเหลือเกวลินได้อย่างแน่นอน

“เงินเก็บพี่มีอยู่แค่แสนเจ็ดเอง ยังไงเอาของพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขอคิดหน่อยว่ามีใครพอที่จะให้หยิบยืมมาได้บ้าง แต่บางทีอาจจะต้องใช้หลักทรัพย์มาค้ำประกันช่วย” จัสมินออกความคิดเห็น

“ของพี่เองก็มีไม่มากหรอกนะน้องเกวพี่ช่วยสมทบสามหมื่นแล้วกัน” พราวตาบอกกับหญิงสาว เธอเองก็อยากจะช่วยเกวลินเหมือนกัน

“ของเธอฉันว่าไม่ต้องหรอก ไหนจะลูก ไหนจะพ่อและแม่อีก ยิ่งหาอยู่คนเดียวเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉินน่าจะดีกว่านะพราว” จัสมินบอกผู้ช่วย นึกขอบใจในความมีน้ำใจของอีกฝ่าย

“ก็พราวอยากช่วยน้องเกวบ้างนี่พี่จัสมิน” พราวตาไม่วายแย้ง

“ขอบคุณพี่พราวกับพี่จัสมินมากนะคะ แต่เกวคงจะรับเงินของพี่ทั้งสองเอาไว้ไม่ได้หรอกค่ะ เกวกับพ่อพอจะมีเงินเก็บอยู่ประมาณแสนสอง แล้วก็มีโฉนดที่ดินของบ้าน...แต่ว่าโฉนดมันหายไปแล้ว...จะไปทำใหม่ก็คงจะไม่ทันการณ์”

หญิงสาวพูดพร้อมกับสมองที่ใช้ความคิดอย่างหนัก เธอไม่อยากรบกวนเพื่อนรุ่นพี่เลย เพราะรู้ว่าจัสมินนั้นมีโครงการที่จะไปผ่าตัดแปลงเพศให้เป็นผู้หญิงอย่างสมบูรณ์แบบตามที่ใจฝัน ก่อนจะเงยหน้าบอกอีกฝ่ายอย่างคนที่ตัดสินใจดีแล้ว

“ที่เกวมาที่นี่เกวไม่ได้ที่จะมายืมเงินพี่จัสมินหรือใครๆ ทั้งนั้น แต่เกวมาเพื่อที่จะให้พี่ช่วยเปิดประมูลตัวเกวหน่อย” เกวลินบอกออกไปในสิ่งที่ตนเองคิดจะทำ

“จะบ้าแล้วเหรอยัยเกว...นี่คิดอะไรบ้าๆ แบบนั้น”

จัสมินตวาดออกมาเสียงดังลั่น เค้าไม่คิดว่าหญิงสาวจะเลือกวิธีนี้ในการหาเงินมารักษาอาการของนางเกศแก้ว และที่แน่ๆ จัสมินไม่มีวันยอมให้เพื่อนรุ่นน้องคนสนิทของตนได้ทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้อย่างแน่นอน

“จริงด้วย วิธีอื่นมีตั้งมากมาย ทำไมจะต้องมายอมเสียตัวด้วยล่ะน้องเกว รู้หรือเปล่าว่าถ้าทำลงไปแล้วน่ะมันจะกลายเป็นตราบาปที่ติดอยู่ในใจน้องเกวเองไปจนตายเชียวนะ” พราวตาเองก็ไม่เห็นด้วยในสิ่งที่หญิงสาวคิดจะทำ

“เกวรู้ค่ะพี่พราว แต่เกวยอม...เกวจะไม่ยอมให้แม่เป็นอะไร ต่อให้จะต้องเสียอะไรไปมากกว่านี้เกวก็จะทำ” เธอบอกทั้งน้ำตา

“พอเลย! เลิกคิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ไปได้เลย เอาเงินของพี่ไปก่อน ส่วนที่เหลือพี่จะรีบจัดการให้เอง รับรองว่าไม่เกินเที่ยงพรุ่งนี้เกวจะได้เงินครบทั้งหมดอย่างแน่นอน เดี๋ยวพี่จะโอนเงินเข้าบัญชีให้เกวเดี๋ยวนี้แหละ”

“พี่จัสมิน...” เกวลินครางเรียกชื่อเพื่อนรุ่นพี่ออกมาอย่างซึ้งใจในความช่วยเหลือของอีกฝ่าย

“ไม่ต้องมาเรียกชื่อเลย แล้วก็เลิกคิดจะทำเรื่องบ้าๆ นี่ไปได้เลยนะถ้าคิดจะคบกันเป็นพี่เป็นน้องอยู่อีกน่ะ”

พูดจบรุ่นพี่คนสนิทก็ไม่วายส่งสายตาค้อนให้รุ่นน้องตรงหน้าไปหนึ่งครั้ง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาโอนเงินทางโทรศัพท์เพื่อเข้าบัญชีของหญิงสาวตามที่ได้บอกไป

“เอาตามที่พี่จัสมินบอกนั่นแหละน้องเกว ลองพี่เค้าพูดมาแบบนี้แล้วละก็รับรองว่าน้องเกวต้องได้เงินไปรักษาแม่อย่างแน่นอน เลิกคิดเรื่องนั้นไปเลยนะ”

พราวตาบอกหญิงสาวอย่างให้กำลังใจ และมั่นใจว่าจัสมินจะต้องหาเงินในส่วนที่เหลืออีกมาได้อย่างแน่นอน ในเมื่อน้องเกวบอกว่ามีเงินอยู่แล้วแสนสอง บวกกับของพี่จัสมินอีกแสนเจ็ด ก็เหลือเงินที่จะต้องหาอีกแค่สองแสนหนึ่งหมื่นบาทเท่านั้นเอง รับรองว่าเงินแค่นี้พี่จัสมินจะต้องหามาให้กับเกวลินได้อย่างแน่นอน

ช่วงสายของวันใหม่

เกวลินเดินทางมาที่โรงพยาบาลพร้อมกับจัสมิน เมื่อคืนหญิงสาวนอนค้างอยู่ที่รีเบคก้าผับกับจัสมินไม่ได้กลับบ้าน ตื่นเช้ามาเธอรีบจัดการโทรฯลางานกับที่บริษัทฯ และขอใช้สิทธิ์ลาพักร้อนที่มีเหลืออยู่ทั้งหมดอีกห้าวันเพื่อมาคอยดูแลอาการป่วยของผู้เป็นแม่

หญิงสาวเดินสะพายกระเป๋าที่ภายในบรรจุเงินสดจำนวนสามแสนแปดหมื่นบาทที่ได้มาจากความช่วยเหลือของจัสมิน แล้วเดินตรงเข้ามาหานายพงษ์ศักดิ์ที่นั่งอยู่หน้าห้องปลอดเชื้อหลังจากที่นางเกศแก้วได้ทำการผ่าตัดเสร็จสิ้นแล้วตั้งแต่เมื่อช่วงเช้า แล้วย้ายตัวมารักษาพักฟื้นเพื่อดูว่าจะมีอาการแทรกซ้อนหลังการผ่าตัดหรือไม่

“พ่อคะ เกวได้เงินมาครบแล้วนะคะ นี่ค่ะสามแสนแปดหมื่นบาทส่วนที่เหลือ...”

เกวลินบอกพร้อมกับยื่นส่งกระเป๋าสะพายที่บรรจุเงินสดเอาไว้ภายในให้กับนายพงษ์ศักดิ์ผู้เป็นพ่อ

“น้าแก้วเป็นยังไงบ้างคะน้าพงษ์?” จัสมินถาม

“หมอเค้าผ่าตัดเสร็จตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วก็ย้ายแม่แก้วมาไว้ที่ห้องปลอดเชื้อเพื่อรอดูอาการว่าจะมีภาวะแทรกซ้อนหรือเปล่า ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงช่วงเย็นก็สามารถย้ายไปที่ห้องพักฟื้นได้เลย” นายพงษ์ศักดิ์พูดบอกด้วยใบหน้าซีดเซียว

“น้าแก้วต้องปลอดภัยค่ะ ยังไงน้าพงษ์ก็ดูแลตัวเองบ้างนะคะอย่าปล่อยให้เป็นอะไรไปอีกคน” จัสมินพูดปลอบพร้อมกับให้กำลังใจ

“พ่อคะ เกวว่าพ่อกลับไปพักที่บ้านก่อนดีมั้ยคะ เดี๋ยวทางนี้เกวจะดูต่อเอง พ่อกลับไปนอนพักเอาแรงสักหน่อยนะคะแล้วตอนเย็นค่อยมาใหม่”

เกวลินพูดด้วยความเป็นห่วงผู้เป็นพ่อ เพราะดูสภาพของนายพงษ์ศักดิ์แล้วหญิงสาวก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ใบหน้าของผู้เป็นพ่อเศร้าหมอง ดวงโตโหลช้ำเนื่องจากอดนอนมาทั้งคืน

“ก็ดีเหมือนกัน พ่อจะได้ไปเตรียมเสื้อผ้ามาไว้ใส่เปลี่ยนตอนมานอนเฝ้าแม่เค้าที่นี่ด้วยเลย ถ้าหากเค้าพาแม่ไปที่ห้องพักฟื้นก่อนเวลาเกวต้องโทรไปบอกพ่อด้วยนะ พ่อจะได้รีบมา” นายพงษ์ศักดิ์พูดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบศีรษะลูกสาวเบาๆ

“ค่ะพ่อ ถ้าคุณหมอย้ายแม่ไปที่ห้องพักฟื้นก่อนเวลาเกวจะรีบโทรบอกพ่อเลยนะคะ...” หญิงสาวบอกผู้เป็นพ่อพร้อมกับเข้าไปกอดรอบเอวไว้หลวมๆ อย่างแสนรัก

“เกวรักพ่อนะคะ”

“พ่อก็รักเกว”

จัสมินยืนมองสองพ่อลูกที่บอกรักกันด้วยความซาบซึ้ง มิเสียแรงที่เขาได้รู้จักกับครอบครัวนี้เลยจริงๆ

“เสร็จเรื่องแล้วงั้นจัสมินขอตัวกลับก่อนเลยนะคะน้าพงษ์ เดี๋ยวยังไงพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมใหม่”

“ขอบใจมากนะคมสัน เอ้ยไม่ใช่...จัสมิน ที่ช่วยน้าเรื่องเงินน่ะ ยังไงน้าจะรีบหามาคืนให้โดยเร็วที่สุดเลยนะ”

พงษ์ศักดิ์พูดขอบคุณแต่ไม่วายเรียกชื่อเก่าพี่รหัสของลูกสาวผิด ทำให้จัสมินส่งค้อนปะหลับปะเหลือกอย่างไม่จริงจังนักกลับมาให้อีกฝ่าย

“แหม...น้าพงษ์อ่ะ แกล้งจัสมินอีกแล้ว แต่เอาเถอะ ยกให้กับน้าพงษ์คนเดียวนะคะเนี่ย...ไม่ต้องรีบหรอกค่ะ มีเมื่อไหร่ค่อยเอามาคืนก็ได้ จัสมินรู้ว่าน้าพงษ์กับเกวยังต้องใช้เงินอีกเยอะในการรักษาน้าแก้ว ช่วยได้ก็ช่วยกันไปค่ะ”

“ขอบใจมากนะ ขอบใจจริงๆ” พงษ์ศักดิ์พูดพร้อมกับตบแขนอีกฝ่ายเบาๆ อย่างขอบคุณจากใจจริง

“ยังไงวันนี้เกวก็ไม่ต้องไปทำงานที่ผับหรอกนะ อยู่เป็นเพื่อนน้าพงษ์แล้วกัน เผื่อหมอเค้าย้ายน้าแก้วไปที่ห้องพักฟื้นด้วยเกวจะได้ดูแลแม่ได้เลย”

“ค่ะพี่จัสมิน” หญิงสาวรับคำ

“กลับละค่ะน้าพงษ์” จัสมินพูดพร้อมกับยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า

“ขอบใจนะจัสมิน”

“ไม่เป็นไรค่ะ” พูดจบก็เดินยิ้มออกไปจากตรงนั้น มุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถของทางโรงพยาบาล

โดยมีสายตาของสองพ่อลูกที่ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนรุ่นพี่มองตามไปด้วยความซาบซึ้งจนลับตา

“เดี๋ยวพ่อจะเอาเงินไปชำระที่ฝ่ายการเงินก่อนแล้วก็จะกลับไปบ้านเลย อย่าลืมนะเกว ถ้าหมอเค้าย้ายแม่ไปห้องพักฟื้นแล้วต้องรีบโทรบอกพ่อเลยนะ” ผู้เป็นพ่อไม่วายกำชับลูกสาวเสียงหนัก

“ค่ะพ่อ เกวไม่ลืมหรอกค่ะ”หญิงสาวเอ่ยตอบกลับไป

พร้อมทอดสายตามองร่างของคนเป็นพ่อ ที่กำลังพาร่างอิดโรยเดินออกไปจากหน้าห้องปลอดเชื้อเพื่อไปที่ห้องการเงินของทางโรงพยาบาล แล้วค่อยเดินทางกลับบ้านไปพักผ่อนและเก็บเสื้อผ้าเพื่อที่จะกลับมาเฝ้าพยาบาลนางเกศแก้วที่โรงพยาบาลอีกครั้งหนึ่ง