พายุลากปลายฝนขึ้นมาจนถึงชั้น 2 ของบ้านและลากเธอเข้าห้องนอนทันที
ปึง
ทันทีที่ประตูห้องนอนปิดลงพายุก็ย่อตัวอุ้มปลายฝนขึ้นแล้วพาเดินไปที่เตียงนอน เขาค่อยๆวางเธอลงบนเตียงนอนอย่างทะนุถนอม ก่อนที่ช่วงบนของเขาจะตามขึ้นมาคร่อมทับเธอไว้
"คะ..คุณ จะทำเลยหรอคะ"
นี่เป็นครั้งแรกที่เขากับเธออยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ ใกล้จนหน้าอกของเขาและเธอเบียดเสียดกัน
"บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่"
"พี่...พี่จะทำ..แบบนั้นกับหนูเลยหรอคะ"
ปลายฝนกำขยุ้มที่คอปกเสื้อเชิ้ตของเขาแน่น เธอทำตัวไม่ถูกเลย
"รออะไรล่ะ พี่ทนไม่ไหวแล้ว"
ไม่รู้ทำไมเขาถึงต้องการเด็กคนนี้นักทั้งที่พึ่งเจอเธอแค่ไม่กี่ครั้ง ตั้งแต่คบกับคาริสาในฐานะคนรัก เขาก็ไม่เคยมีความคิดที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับใครอีกเลย หรืออาจเป็นเพราะว่าเขาเจอปลายฝนที่ถูกใจเขามากๆในตอนที่คาริสาไม่มีเวลาให้เขาพอดี ต้องเป็นเหตุผลนี้แน่ๆ เขาแค่ต้องการเธอมาแทนคาริสาแค่บางช่วงบางเวลาเท่า
