พายุสแกนคีย์การ์ดเข้าห้องของคาริสาอย่างที่เคยทำ ครั้งสุดท้ายที่เขามาที่นี่เกือบสองเดือนที่แล้วได้มั้ง ทันทีที่ประตูถูกเปิดเจ้าของห้องก็กระโจนกอดเขาราวกับคิดถึงเต็มที
จุ้บ
"คิดถึงยุจังเลยค่ะ"
หญิงสาวเขย่งเท้าจูบที่ปลายคางของเขาอย่างที่เคยทำ แม้ว่าครั้งนี้เขาจะมีสีหน้าเรียบเฉยแต่เธอก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นมัน
"ทานข้าวมายังคะ ริสาสั่งของโปรดยุมาเยอะแยะเลย"
"เราแค่จะมาคุยธุระ คุยเสร็จก็จะกลับ"
คาริสามีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด คบกันมาเกือบสามปีเขาเคยเป็นแบบนี้กับเธอเสียที่ไหน
เขาจับไหล่บางของเธอทั้งสองข้างอย่างต้องการให้เธอตั้งใจฟังที่เขากำลังจะพูดกับเธอ
"เราเลิกกันนะริสา"
เขาตัดสินใจพูดมันออกมาอย่าวไม่อ้อมค้อม ถ้าเขาอยากรักปลายฝน เขาต้องเคลียร์กับเธอให้มันจบ คาริสามองหน้าเขาน้ำตาคลอ ไม่มีคำพูดใดๆจากปากของเธอ
"ฟังที่เราพูดอยู่มั้ยริสา"
กรี๊ดดดดดดดดดดด
คาริสาทรุดตัวลงกรีดร้องเสียง
