ใบหน้าของเขาหันไปพร้อมๆ กับคำพูด ที่พูดออกมาไม่หมด ตบนี้ไม่ได้ทำให้เขานั้นชะงักหรือดึงสติขึ้นมาได้เลย แต่กลับทำให้เขายิ่งโมโหมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ
“หึ...”
หมับ!
“มานี่!!”
“อ๊ะ...นี่ปลื้มปล่อยฉันนะ...แกจะทำอะไร” คนถูกกระชากให้เดินตามเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ
สองเท้าหนักๆ เดินมาหยุดอยู่ที่เตียง จากนั้นก็เหวี่ยงร่างของอัญชันลงไปทันที แล้วตามด้วยขึ้นไปคร่อมเธอเอาไว้ มือทั้งสองข้างกดแขนเธอไว้กับที่นอน จนเธอดิ้นหนีไปไหนไม่ได้
“จำเอาไว้...ว่าฉันไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้เธอ...ได้กันไปแล้วนี่...ได้อีกทีจะเป็นไรไป...” เสียงเย็นยะเยือกของเขานั้นเอ่ยขึ้น มันชวนขนลุกเสียจนคนใต้ร่างนั้นตื่นกลัวด้วยความอกสั่นขวัญแขวน ภาพวันนั้นแล่นเข้ามาในโสตประสาทของเธอ ภาพที่ตอกย้ำความเจ็บปวดว่ามันเจ็บแค่ไหน
“ยะ..อย่านะ...” ร้องห้าม
“ไม่ต้องมาห้าม...ทีตอนฉันพูดเธอยังไม่ทำตามที่ฉันพูดเลย...”
ม๊วฟ!
“อื้ม” ริมฝ
