ความเงียบเข้ามาปกคลุม ไม่มีใครพูดหรือชวนคุยอย่างที่เคยเป็น ต่างคนก็ต่างตั้งหน้าตั้งตากินของที่ตัวเองสั่ง ทุกอย่างดูอึดอัดจนแล้วจนรอดก็กินเสร็จ
“จะไปลงสนามแทนไอ้ฟร้องค์นะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ” จ่ายเงินค่าอาหารเสร็จแล้วหันมาชวนเธอ ที่ยังคงบึ้งตึงไม่มีทีท่าว่าจะหาย
“ไม่เอา ไม่อยากไปเบื่อ!” ตอบกลับเสียงเรียบ แล้วเดินออกจากร้านไป
“แป๊บเดียว...ไปเถอะ...เดี๋ยวถ้าชนะพาไปดื่ม” หาข้อแลกเปลี่ยน ไม่ว่ายังไงก็จะพาเธอไปด้วยให้ได้
“ไม่เอา...ไม่อยากดื่ม” ตอบเสียงเรียบ ใบหน้ายังคงบึ้งตึงอยู่
“ไปหน่อย รองเท้าที่อยากได้ฉันยังค้างเธออยู่นะ ไม่เอาก็ตามใจ” ยกเรื่องรองเท้าขึ้นมาขู่เธอ
“จิ๊!! เออๆๆ ไปก็ไป” สุดท้ายก็ต้องจำใจไปกับเขาจนได้ เห็นว่าเป็นเพื่อนหรอกนะ จริงๆ ไม่ได้เห็นแก่ของหรอก
@racing ways
“ปลื้ม ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย...สนามแข่งตั้งเยอะตั้งแยะ ทำไมต้องเป็นที่นี่วะ” อัญชันเอ่ยถามอย่างหัวเสีย หลังจา
