19
1058 คำ
ขวัญข้าวรู้ดีว่า คชาทำร้ายพรรณพฤกษาอย่างไร หนักหนาสาหัสมากแค่ไหน แต่เธอเป็นแค่น้องสาว และไม่เคยห้ามปรามการกระทำของพี่ชายได้เลยสักครั้ง ขวัญข้าวทำได้แค่เพียงมองดูพรรณพฤกษาที่ขาดสติด้วยความสงสารเท่านั้น
“ฉัน...” ขวัญข้าวพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้
“ถึงตาเธอกับครอบครัวเธอแล้วที่ต้องรู้สึกอย่างนั้นบ้าง”
คำพูดของกัลป์ เรียกความตกใจให้ขวัญข้าวท่วมท้น เธอกลัวว่า เขาจะให้ลูกน้องข่มขืนตนดังเช่นครั้งแรก หากเป็นเช่นนั้นจริง เธอคงจะต่อสู้ขัดขืนไม่ได้ ตกนรกทั้งเป็นตามความต้องการของเขาจริงๆ
“อย่าทำฉันเลย อย่าให้ลูกน้องคุณข่มขืนฉันเลย ฉันกราบคุณก็ได้ ถ้าฉันห้ามพี่ช้างได้ ฉันห้ามไปแล้ว แต่นี่ฉันห้ามไม่ได้ ฉันห้ามพี่ช้างไม่ได้...ฮือ”
ขวัญข้าวยกมือไหว้ อ้อนวอนเขาทั้งน้ำตานองหน้า กัลป์ฉุกใจกับประโยคที่ได้ยิน เธอพูดราวกับว่า รู้เรื่องพรรณพฤกษาถูกคชากระทำชั่ว
“เธอรู้เรื่องที่พี่ชายเธอข่มขืนน้องฉันเหรอ” น้ำเสียงที่ถามเข้มห้วน คนได้ยินถึงกับขนลุก ขวัญข้าวปากหนักขึ้นมาทันใด “ตอบมาสิ ตอบมา เธอรู้เรื่องที่พี่ชายเธอทำชั่วกับกล้วยไม้ใช่ไหม”
คราวนี้น้ำเสียงเป็นตวาดดังลั่นห้อง ขวัญข้าวร่นคอหนีกระแสเสียงและความน่าเกรงขามของกัลป์ เหลือบตามองดูมัจจุราชที่พร้อมจะคร่าชีวิตตน แล้วรีบหลบสายตาโดยพลัน
“ตอบมา” เขาตวาดถามอีกรอบ “ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันจะเรียกลูกน้องมาข่มขืนเธอ”
เป็นคำขู่ที่ได้ผล ขวัญข้าวรีบเปิดปากตอบทันที
“อย่านะ อย่าตามลูกน้องคุณ ฉันตอบแล้ว”
“งั้นก็ตอบมาสิ ตอบมาเร็วๆ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ”
“ฉันรู้ทุกอย่าง ฉันเป็นคนส่งข้าวส่งน้ำและอาบน้ำให้น้องสาวคุณ...ฮือ...ฉันอยากช่วยน้องสาวคุณนะ แต่ฉันช่วยไม่...ว้าย”
ขวัญข้าวยังไม่ทันพูดจบประโยค เธอก็ต้องหวีดร้องตกใจเสียงดังเมื่อแขนเรียวเล็กถูกมือใหญ่กระชากสุดแรง จนร่างเธอลอยมาปะทะอกกว้าง
“ที่แท้เธอก็สมรู้ร่วมคิดกับพี่ชายของเธอ” เสียงเขาแข็ง เสมือนหน้าตา กระด้าง เรียบตึง “เลวทั้งพี่ทั้งน้อง”
“ฉันไม่ได้สมรู้ร่วมคิด...ว้าย” เสียงร้องตกใจดังลอดผ่านปากขวัญข้าวทันทีที่ร่างเล็กถูกเหวี่ยงไปบนเตียง โดยมีร่างใหญ่คร่อมทับ “คุณจะทำอะไร อย่าทำฉันเลย ฉันไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกับพี่ช้าง”
“เธอรู้ไหม หน้าตาเธอตอนนี้ น้ำเสียงอ้อนวอนแบบนี้ ก็คงเหมือนกับกล้วยไม้ที่ขอร้องไม่ให้พี่ชายเธอทำระยำ แต่ผลมันออกมายังไง ผลก็คือพี่ชายเธอไม่หยุด ไม่แม้แต่จะปรานี มันทำกับกล้วยไม้อย่างกับไม่ใช่คน ครอบครัวฉันที่เคยมีความสุข ความอบอุ่น มันไม่เหลือเลย ไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว เพราะใครล่ะ ถ้าไม่ใช่พี่ชายสุดชั่วของเธอ แล้วอย่างนี้เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปเหรอ หา...ตอบมาสิว่า ฉันควรจะปล่อยเธอไหม”
กัลป์ตะเบ็งเสียงดัง ความโกรธเกรี้ยวยังคงมีเช่นเดิม มองขวัญข้าวอย่างกินเลือดกินเนื้อ น้ำตาสาวที่เห็นไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อนสักนิดเดียว เขากำลังคิดว่า วินาทีเลวร้ายของพรรณพฤกษา น้องสาวผู้น่าสงสารคงพูดและร้องไห้เช่นเดียวกับขวัญข้าวตอนนี้ ความสงสาร ความเมตตาจึงไม่มีในจิตใจของกัลป์
ขวัญข้าวพอจะรู้ชะตากรรมของตัวเอง การร้องขอความเมตตาคงไม่ได้รับจากเขา ความโกรธแค้นฝังรากลึกในหัวใจกัลป์ เกาะเป็นสนิมยากนักจะขจัดออก เขากำลังแก้แค้นด้วยวิธีเดียวกับที่คชาทำร้ายพรรณพฤกษา
“ฮือ...” ขวัญข้าวไม่มีคำใดจะเอ่ย นอกจากเสียงสะอื้น
“ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวด ให้เธอทุกข์ทรมาน รวมทั้งครอบครัวเธอด้วย พ่อแม่เธอจะต้องขาดใจตายเมื่อรู้ว่า ลูกสาวโดนฉันข่มขืน เธอต้องพบกับความอัปยศเหมือนกับกล้วยไม้ จากนั้นฉันจะตามล่าพี่ชายเธอ ให้มาชดใช้ในสิ่งที่มันทำ ให้มันตายอย่างช้าๆ ส่วนฉันจะยืนมองดูมันตายด้วยความสะใจ”
กัลป์อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ เขาอยากเห็นสีหน้า แววตา ท่าทางของคชายามใกล้จะตาย อยากสัมผัสกลิ่นของความกลัวที่โชยออกมาจากจิตวิญญาณของอริศัตรู เพราะนั่นหมายถึงชัยชนะอันสวยงาม สมกับการรอคอย
“ถ้าเรื่องที่คุณคิดจะทำ มันทำให้คุณหายโกรธแค้น ฉันก็ยินดีรับมันไว้ แต่ขอให้ความแค้นทั้งหมดมาลงที่ฉันคนเดียวได้ไหม ฉันจะรับมันไว้เอง ทุกอย่างจะได้จบลงที่ฉัน เราจะได้ไม่มีความแค้นต่อกันอีก”
ความแค้นสางด้วยความแค้น สำหรับขวัญข้าวคิดว่ามันไม่ประโยชน์อะไร รังแต่จะผูกโยงความแค้นไม่รู้จักจบจักสิ้น เธอจึงยอมเป็นคนรับบาปเพียงคนเดียว เพื่อให้ความแค้นทั้งมวลสลายไป และได้ปกป้องพี่ชายไปในที
“ฉันจะหายแค้นก็ต่อเมื่อเห็นความเจ็บปวด ได้ยินเสียงที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าเธอทรมาน ฉันจะทำให้เธอเจ็บเหมือนที่กล้วยไม้เจ็บ แล้วเธอต้องเจ็บมากกว่าน้องสาวฉันร้อยเท่าพันเท่า”
คำพูดกัลป์เหี้ยมเกรียม รับรู้ถึงความโกรธแค้นโหมไหม้ใจเขา ฟังแล้วสะท้านไปทั้งใจ ทว่าขวัญข้าวกลับเข้าใจความเจ็บปวดนั้น เข้าใจความรู้สึกของพรรณพฤกษาและครอบครัว แต่เธอไม่เข้าใจพี่ชายตัวเองว่า ทำลงไปเช่นนั้นได้อย่างไร
คชาเป็นคนทำผิด คนรับโทษคือขวัญข้าว
แควก...
มือใหญ่จับตรงสาบเสื้อเชิ้ตที่เขาให้อดิศรไปเลือกซื้อให้เชลยสาว ออกแรงกระชากไม่แรงมากกระดุมเสื้อก็กระเด็นไปคนละทิศละทาง เผยให้เห็นดอกบัวคู่งามไร้สิ่งห่อหุ้มเนื่องจากอดิศรไม่ได้ซื้อบราเซียมาให้เพราะกะไซส์ไม่ได้ ซื้อมาเพียงกางเกงชั้นในแบบฟรีไซส์ เธอจึงมีชุดชั้นในเพียงตัวเดียวคือที่ใส่มาตอนถูกจับตัวมาที่นี่
- ผู้เขียน
