ตอนที่ 12
1500 คำ
"ไอ้เหี้ยน่านมึงจะไปไหนวะ?" เพื่อนคนอื่นน่ะยังอยู่แต่ได้น่านมันทำเหมือนจะเดินออกไป
"ไปหาอินวา" น่านพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยๆเพราะไม่สามารถทนอยู่ต่อได้ไหวจริงแล้วเพื่อนที่หายตัวออกไปสูบบุหรี่เนี่ยคงจะสูบกันถึงใจมากเลยมาในสภาพนี้
เมื่อไรกูจะมีเมียบ้างวะ?
"เที่ยงคืนนี่นะไอ้เหี้ย ตั้งสติหน่อยมึง!"
"กูคุยแล้วเจอได้แค่ตอนนี้ มึงแดกเหล้าหน่อยไหมเหมือนจะคอแห้งเพราะเสียน้ำไปเยอะนะ"
"ไอ้เหี้ย!"
"ไอ้สัตว์กูไปละแล้วเดี๋ยวเจอกันวันหลัง"
ว่านรับแก้วเหล้ามาดื่มแก้กระหายแล้วนั่งลงดื่มต่อกับเพื่อนส่วนเมียก็นั่งซบอกกันอยู่คงเพราะยังเหนื่อยมาก ตอนนี้พึ่งจะเที่ยงคืนเองเวลาของเรายังมีอีกเยอะแล้วเมื่อกี้แค่โหมโรงของจริงรอเจอตอนกลับได้เลย
ทำไมรู้สึกเหมือนหลงเมียจังวะ!
"ดูดบุหรี่นานนะมึง"
"กูอาจจะดูดอย่างอื่นด้วยก็ได้"
"ไอ้เหี้ย!"
"นี่พวกมึงเป็นอะไรกันวะมาถึงไอ้น่านก็ด่ามึงก็ด่า กูไปทำอะไรให้วะ?"
"เมื่อกี้มึงไม่เห็นเหรอว่าไอ้น่านแม่งปากแตกไอ้ชานก็โดนด้วย มีเด็กมาหาเรื่องแต่ก็ดีที่มึงพาเมียออกไปก่อนไม่งั้นโดนลูกหลงแน่"
"ใครวะ?"
"แค่เด็กเฮ่อหมอยเฉยๆเมียมึงหลับแล้วไอ้ว่าน พากลับเหอะเดี๋ยวกูก็จะกลับเหมือนกัน"
"งั้นกูพาเมียกลับก่อนนะ" เพื่อนมันพยักหน้าแทนคำตอบแล้วยังคงดื่มต่อเงียบๆส่วนเขาก็ที่อุ้มเมียก็เมาหลับไปแล้วเดินออกไปอีกทางที่คนน้อยกว่า
หลินน่าจะเมามากเพราะดื่มหนักโดยที่เขาไม่ห้ามแล้วยังโดนเอาขนาดนั้นคงจะมีแรงอยู่หรอกมั้งแต่ถึงอย่างนั้นต่อให้หลับก็ไม่รอดหรอกกลับถึงคอนโดเมื่อไรนะพ่อก็จะซ้ำเหมือนเดิม
คนเหี้ยอะไรวะยิ่งได้ยิ่งอยากเอายิ่งอยากอยู่ด้วยขนาดนี้ เขาคิดว่าจะไปย้ายของเธอมาอยู่ด้วยกันแล้วแหละส่วนคนอื่นจะว่ายังไงก็ช่างแม่งดิไม่เคยไม่แคร์
"อื้ม...เสี่ยว่าน...รักหลินคนเดียวนะ"
"ก็รักอยู่นี่ไง เมาแล้วก็นอนเดี๋ยวถึงแล้วจะไม่ได้หลับ"
"หึ บ้ากามอีกแล้วนะ…"
เขาปรับเบาะให้เหมาะแก่การนอนแล้วหอมแก้มนุ่มไปฟอดใหญ่ถึงได้เดินกลับอ้อมกลับมาแต่สายตาดันเสือกมันเห็นไอ้เด็กเหี้ยสามคนเดินมาทางนี้ด้วยสภาพยับเยินมากพอสมควรคงจะยังแค้นไม่หายหรือไม่ก็ไม่อยากจะจบแค่ในผับ
สงสัยแดกตีนเพื่อนกูไม่อิ่มเลยขอกับกูเพิ่ม
...เดี๋ยวกูจัดให้ร้องไห้หาแม่เลยมึง!
ว่านเดินออกห่างจากรถตรงไปหาไอ้พวกเด็กเวรที่หาเรื่องกันไม่จบแล้วยังดักสุ่มรอเหมือนพวกขี้ขลาดอีกต่างหาก
ไอ้หน้าเหี้ยนั่นก็พึ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานหลังจากที่พยายามจะโกงเงินไอ้ฟีฟ่าจนไอ้น่านทนไม่ไหวเต็มปากทีเดียวสลบแล้วไอ้ชานยังกระทืบเพื่อนมันซ้ำจนคลานหนีไม่ต่างจากหมาขี้เรื้อนสี่ตัวแล้วตอนนี้ยังจะเสือกมาหาเรื่องอีก
มีเรื่องผิดคนแล้วไม่สำนึกบ้างรึไงวะ!
“ไอ้ว่านกูช่วย”
“กูนึกว่ามึงกลับแล้วซะอีก”
“ช่วงนี้เหงาตีนวะ เมื่อกี้ยังไม่สะใจกูเลย”
“เหนื่อยใจนะที่เพื่อนสันดานหมาอย่างมึงเนี่ยไอ้ชาน”
“สมน้ำหน้ามึง!”
เขากับไอ้ชานเดินตรงไปปะทะเข้าไอ้กลุ่มเด็กเวรที่โดยไปกี่ครั้งก็ไม่เคยเข็ดเลยสักครั้ง
ทั้งมือทั้งเท้าล้วนสลับกันแจกตามประสาสี่รุ่มสองถึงจะมีฝีมืออยู่บ้างแต่ก็พลาดเจอต่อยจนปากแตกอยู่หลายครั้งแต่ก็ใช่ว่าเขาจะซัดมันกลับไม่ได้ซะหน่อยเพราะเขาโดยเท่าไรมันโดยกลับไปสองเท่าตัว
ไอ้พวกเด็กเวรที่เก่งเฉพาะตอนมีเพื่อนแบบนี้มันต้องกระทืบไม่เลี้ยงเอาให้คลานหมอบเหมือนหมาอีกครั้ง
ไอ้ชานมันมีฝีมือด้านต่อยตีมีมากกว่าเพราะผ่านการมีเรื่องแบบนี้มาอย่างโชกโชนส่วนเขาก็มีบ้างประปราย ความจริงเขาก็ไม่ใช่คนที่ใช้กำลังตัดสินทุกอย่างนะ เขาไม่ใช่คนเลือดร้อนอย่างมากก็แค่ปากเสียเท่านั้นเอง
แต่วันนี้แดกตีนกูอร่อยไหมพวกมึง!
เวลาผ่านไปเกือบสิบห้านาทีพวกเด็กเวรถึงได้พากันลากคอเพื่อนหนีไปขึ้นรถในขณะที่เขายังหอบอยู่เลยเพราะใช้แรงไปเยอะแล้วยังพยายามระงับอารมณ์พลุ่งพล่าน
ตอนแรกที่เมาก็รู้สึกว่าสร่างแล้วแหละส่วนไอ้เพื่อนเหี้ยก็เตะฝุ่นไม่พอใจเพราะว่ามันยังระบายอารมณ์ไม่พอ
ทะเลาะกับเมียมาลงกับเด็กเวร!
“คืนนี้มึงไปนอนไหนวะ?” เผื่อมันหาที่นอนไม่ได้จะให้ไปค้างด้วยเพราะเวลาทะเลาะกับเมียชอบหนีออกจากคอนโดทำตัวเหมือนลูกหมาหลงมางบ่อยจนบางครั้งเขาก็เหนื่อยใจแทนเมียมันนะที่ได้ผัวเผด็จการแถมเอาแต่ใจตัวเองฉิบหายแบบนี้เนี่ย
“เดี๋ยวกูไปหาไอ้น่าน มึงละนอนกับเมียเหรอ?” ดูหน้าชั่วๆของเพื่อนแล้วก็ไม่น่าถามออกไปเลย
“อืม เมียกูเมาหลับอยู่ไหนว่าไอ้สัตว์น่านไปหาเลขาไง?”
“ทำอย่างกับว่าอินวาจะยอมให้มันนอนด้วยงั้นแหละ มันแค่…ไปหาคนดับความเหี้ยเฉยๆไม่งั้นไอ้เด็กเปรตนั่นตายแน่! กูไปแล้วนะขับรถกลับดีๆละมึง” ชานเดินไปขึ้นรถที่จอดใกล้มากถึงได้มองเห็นว่าเพื่อนกำลังจะมีเรื่องมือล้วงโทรศัพท์กดโทรออกในเบอร์ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี
ว่านมันเป็นคนปากเสียก็จริงแต่เรื่องต่อยตีมันก็ไม่ได้มากเท่าเขาเลยเจ็บตัวไปเยอะหน่อย
คืนนี้ฟีฟ่าก็จะไปหาเมียส่วนคนที่พึ่งมีปัญหาจนหาทางออกไม่ได้อย่างเขาก็ต้องไปหาคนที่ช่วยได้มากกว่าซึ่งนั่นก็คือไอ้น่านเพราะนอกจากหาเรื่องคนเก่งแล้วมันเก็บความลับเก่งมากไม่ว่าเขาจะบ่นอะไรออกไปก็ไม่เคยมีใครได้รู้จากปากมันสักคน
เอาง่ายๆขนาดเรื่องส่วนตัวของมันเองยังแทบไม่พูดไม่เล่าไม่บอกอะไรให้ใครฟังเลยนอกจากเตือนว่าห้ามยุ่ง ห้ามสนใจ ห้ามพูดคุย ห้ามมอง ห้ามติดต่อและห้ามแม้แต่จะคิดอะไรกับเลขาคนสวยของมัน
เพื่อนกูแต่ละคนคลั่งรักกันฉิบหาย!
ว่านเดินกลับไปขึ้นรถแล้วเช็ดเลือดมุมปากออกจนหมดถึงได้ขับออกไปเงียบๆไม่รบกวนหลินที่กำลังหลับสบายอยู่ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรักถึงหลงเธอได้มากขนาดนี้ทั้งที่ผ่านเรื่องพวกนี้มากอย่างมากมายจนแทบจะเอียนได้อยู่แล้วแต่วันนี้เขาหึงจริงนะ!
หลินมีท่าทีออกชัดเจนว่าสนใจผู้ชายคนอื่นมากกว่าผัวที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยซ้ำจนทนอยู่ต่อไม่ไหวหาจังหวะไปตอกย้ำให้รู้ว่าใครกันแน่คืนคนที่เธอควรสนใจ เขาไม่รู้ว่าเธอรักเขามากขนาดไหนเพราะที่ผ่านมาก็รู้สึกว่าใจเธอน่ะกว้างมากพอจะให้คนไปอยู่หลายคนถึงจะยกให้เขาเป็นที่หนึ่งก็ตามแต่นับจากที่เธอเป็นเมียแล้วถ้าหากว่าหลินนอกใจเมื่อไรได้เจอดีแน่
ว่านอุ้มหลินที่ยังหลับว่างลงบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าออกเช็ดตัวให้นอนสบายมากยิ่งขึ้นถึงได้ห่มผ้าให้แทนการใส่ชุดนอนเนื่องจากเขาขี้เกียจแล้วตอนถอดง่ายกว่าใส่เสมอ
เขาเดินไปอาบน้ำเพราะนอกจากกินเหล้าจนเหม็นหึ่งแล้วยังคลุกฝุ่นตอนมีเรื่องอีกต่างหาก
สภาพตอนนี้เหมือนหมาเลย!
น้ำเย็นช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมากแม้ว่าจะแสบแผลอยู่บ้างตอนแปรงฟันแต่ก็ช่างมันเถอะเดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็หาย
ตอนนี้เขาง่วงมากไม่ไหวจะลืมตาต่อแล้วเดินไปล้มตัวลงนอนกอดเมียทั้งที่ตัวเปล่าเผื่อพรุ่งนี้ได้มอร์นิ่งเซ็กซ์จะได้ไม่เสียเวลาถอด
คิดแล้วก็อยากเอาให้เอวเคล็ดจังวะ!
ไม่น่าหลงเด็กเลย!!
- ผู้เขียน
