“อะไรนักหนาวะ!”
คุณอิฐเขาสบถเสียงดัง แถมหัวเสียหันมองรอบ ๆ เกาะที่มันไม่มีอะไรเลย
ตอนนี้มีแค่ฉันกับเขาเท่านั้น และฉันเองก็สมองตื้อคิดหนักเหมือนกัน เพราะก่อนหน้าที่เราจะไปอีกฝั่งของเกาะ เรายังเห็นเรือยอร์ชกับเรือยางจอดอยู่
มันหายไปเร็วมาก ถ้าเทียบกับระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่นาที
“เอาไงอ่ะ ฮึก ๆ เค้ากลัวจังเลย เค้าว่ามันแปลก ๆ แล้วนะ”
“อย่าร้องนะ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ” ขู่รอบที่ล้าน จนคำขู่ไม่ศักดิ์สิทธิ์และฉันไม่รู้สึกอะไรเลย ก่อนที่จะตัดสินใจไม่นิ่งเฉย เดินไปหยิบกิ่งไม้เขี่ยๆเขียน ๆ บนทรายเพื่อความช่วยเหลืออีกทาง
“ช่วยด้วย!”
“ทำอะไร?”
“เผื่อคนขับฮอผ่านมาเห็นจะได้ช่วยไง เออนี่ ตัวก่อไฟสิ ก่อให้มีควันเยอะ ๆ เลยนะ เรือที่ผ่านไปผ่านมาจะได้เห็นด้วย!”
ฉันเสนอหน้าตาจริงจัง แต่เขากลับถอนหายใจเสียงดังใส่ ก่อนจะหันหลังเดินหนีไป จนฉันที่ถือกิ่งไม้รีบทิ้งและวิ่งตาม
เพราะระแวงหลังมาก มันเย็น ๆ หวิ
