ฟักแฟงเบิกตากว้างเหมือนช็อกไปแล้ว ส่วนคุณอิฐก็หน้าถอดสี รีบหันขวับไปมองพ่อตัวเองทันที
“ไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นพ่อ”
“เกี่ยว เป็นลูกเต้าเหล่าใครไม่ค่อยมีมารยาท”
แรงมาก แรงมาก! ฉันกับพู่กันก้มหน้าเม้มปาก พยายามสุด ๆ ที่จะไม่ให้ตัวเองหลุดขำออกมา
“ขะ ขอโทษค่ะ คุณพ่อ” กองไว้นั่นแหละ ไม่ใช่ลุงอัฐพูดนะ แต่ฉันพูดแทนลุงอัฐในใจ
“แกจะคบใครพ่อไม่ห้าม อย่าลืมเรื่องมารยาท อีกอย่างานที่เราทำไม่ใช่งานเล่น ๆ แกจะหิ้วผู้หญิงโผงผางปากไม่มีหูรูดออกสังคมไม่ได้”
แน่นอนว่าฟักแฟงนิ่งหน้าหดเหลือสองนิ้ว เธอไม่กล้าสบตาฉัน ไม่กล้าสบตาพู่กัน นั่งก้มหน้าเงียบ ๆ จนคุณอิฐหันไปมองแว๊บนึง
และบอกว่า...
“ครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง”
เขาพูดแต่ตามองฟักแฟง รักกันเข้าไป ดูแลกันเข้าไป ถึงยังไง ลุงอัฐก็ไม่ยอมรับฟักแฟงเป็นสะใภ้หรอก ฉันนี่แหละจะเป็นคนขัดขวาง ใส่ร้ายป้ายสีเอาให้มันไม่มีที่อยู่เลยคอยดู!
บ้านหลังนี้ต้องไม่มีคนชื
