“แก ฉันว่ายังไง ๆ ก็ไม่มีทางติด เขาไม่มีทางเห็นใจฉันแน่นอน วันนี้กลับมาถึงบ้านก็โยนฉันลงสระ! และด่าฉันต่าง ๆ นา ๆ”
(ถ้าจีบไม่ติดจริง ๆ อย่างน้อย ๆ แกก็ทำให้เขารู้สึกกับแกดีขึ้นก็พอ)
วางสายไปคำพูดสุดท้ายของพู่กันก็ดังก้องในหัวฉันไม่หยุด มันยากไม่ต่างกันและมันก็คงจะยากกว่านี้มาก เพราะตอนนี้ฉันได้ยินเสียงคุณอิฐ เขากำลังเถียงกับพ่อตัวเอง!
“เหอะ พ่อบ้าไปแล้วเหรอวะ? เอาผู้หญิงหิวเงินมานั่งรอนอนรอพ่อตาย และได้สมบัติง่าย ๆ พ่อเอาอะไรคิด!”
“พูดอะไร รักษาน้ำใจหนูพิงค์ด้วยนะตาอิฐ! แกทำกับน้องเกินไป ถ้าน้องว่ายน้ำไม่เป็น และหัวกระแทกพื้นขึ้นมาล่ะ!”
“รักษาทำไม! ผู้หญิงไร้ยางอาย! พ่ออย่าเผลอนะ ผมจะเอาปืนกรอกปากยัยนั่น และฝังศพลึก ๆ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน จำไว้นะไม่มีใครแทนแม่ผมได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะยัยเด็กเมื่อวานซืนที่พ่อพาเข้ามา!”
“อิฐ!” ลุงอัฐตะคอกเสียงดังลั่น จนลูกน้องที่ขนาบข้างก้มหน้าลงพร้อม
