ฉางอานเดินไปยังขอบสระแล้วจัดการถอดรองเท้าและเสื้อ เผยให้เห็นมัดกล้ามหน้าท้องเรียงสวย ซ่านซ่านแอบมองแล้วลอบกลืนน้ำลาย กิริยาท่าทางนั้นไม่พ้นสายตาหลี่ช่านเย่ หญิงสาวกลั้นขำจนปวดแก้ม
“เชิญเจ้าลงไปคนเดียวเถอะ ข้าไม่ลงด้วย” เว่ยซือเฉินส่ายหน้าปฏิเสธ
“รู้แล้ว” จึงมีเพียงฉางอานที่ลงไปเก็บฝักบัว น้ำในสระไม่ลึกเท่าไร เลยเอวเขาขึ้นมาไม่มาก ส่วนเว่ยซือเฉินยืนรออยู่ริมฝั่ง คอยรวบรวมฝักบัวที่ฉางอานเก็บขึ้นมา
“เจ้าเก็บใบบัวมาด้วยสักหน่อย เลือกใบใหญ่ๆ หน่อย” หลี่ช่านเย่ร้องบอก
“เจ้าจะเอาไปทำอะไร” เว่ยซือเฉินที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินเข้าก็ปากลั่น
ซ่านซ่านได้ยินแล้วขมวดคิ้ว ก้มเก็บก้อนหินขึ้นมาแล้วปาใส่ร่างสูง เอ็ดเสียงแข็ง “เจ้ารู้หรือไม่กำลังพูดอยู่กับใคร ช่างหยาบคายไร้มารยาทเสียจริง คนถ่อย”
“ช่างเขาเถิด ข้าก็จะเอาใบไปห่อไก่ ทำไก่อบใบบัว” หลี่ช่านเย่ไม่คิดใส่ใจ ตอบคำถามคนถ่อยไป
เว่ยซือเฉินได้ยินก็
