"เฮ้อ น้ำลายไหลหมดแล้ว อาอินถึงลูกไม่อายพี่ชายไท่เว่ยแต่พ่ออายนะลูก" ตงไห่เห็นบุตรสาวที่มองเด็กหนุ่มด้วยท่าทางเคลิบเคลิ้มเช่นนั้นก็ให้ทั้งรู้สึกขบขันและหน่ายใจไปด้วย บุตรสาวของเขาช่างแพ้คนรูปงามเสียจริง เพราะบางครั้งแม้แต่บุตรชายคนโตบุตรสาวของเขาก็ยังเหม่อมองอย่างชื่นชมออกหน้าออกตาจนพี่ชายต้องเป็นฝ่ายลุกหนีอยู่บ่อยๆ
"อ่ะ ท่านพ่อไม่มีน้ำลายเสียหน่อย ท่านแม่ท่านพ่อแกล้งลูกอีกแล้ว" ลี่อินที่เอามือลูบสำรวจรอบปากไม่เจอน้ำลายตามที่บิดาบอกก็ให้หันไปโวยวายกับมารดา ก็ใครใช้ให้นางแพ้คนหน้าตาดีล่ะ เห็นแล้วรู้สึกจิตใจมันกระชุ่มกระชวย แม้แต่พี่ชายยังต้องลุกหนีนางอยู่บ่อยๆ
"ก็ถ้าพ่อของลูกไม่เรียกเสียก่อน แม่ว่ามันต้องไหลออกมาแน่ๆ เลย" ลี่ถิงเองก็อดเหนื่อยใจกับบุตรสาวของตนไม่ได้ อะไรๆ บุตรสาวของนางก็ดีหมดยกเว้นเรื่องเงินกับคนรูปงามที่นางจะเหม่อมองจนอีกฝ่ายต้องหลบไปเองอยู่บ่อยครั้ง
แต่ที่นางไม่เคยดุว่า
