Chapter 26 ข้าเป็นห่วงเจ้า
อีกด้านหนึ่งนั้นบัวบูชากำลังสนุกอยู่กับแม่ค้าร้านขายเครื่องหอม นางหยิบเครื่องหอมหลากหลายกลิ่นมาประพรมร่างกายอย่างสนุกสนาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่าตนเองพลัดหลงกับฉิงหยางเสียแล้ว
“ฉิบหา-! งานเข้า!”
นาทีนั้นบัวบูชาหน้าถอดสี เหลียวซ้าย แลขวา มองหาร่างสูงใหญ่ที่ทำให้เธออบอุ่นหัวใจแต่กลับไม่เห็นแม้เงา หัวใจหล่นวูบไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม ยิ่งออกเดินยิ่งพลัดหลงไปไกล
อีกทั้งเธอไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ไม่รู้เลยว่าตลาดที่ทอดยาวเรียบริมฝั่งแม่น้ำจิงเหอนี้เริ่มต้นหรือสิ้นสุดลงที่ใด ตลาดโบราณเช่นนี้คงไม่มีจุดประชาสัมพันธ์ประกาศตามหาคนหายแน่ๆ
ละ...แล้วถ้าเธอกับฉิงหยางพลัดหลงหากันไม่เจอเล่า เธอมิกลายเป็นคนเร่ร่อนไร้บ้านหรอกหรือ
บัวบูชายกมือขึ้นปิดหน้าอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร ทว่าจู่ๆ ก็มีมือหนาหยาบจับแขนนางด้วยความกักขฬะ เธอเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อพบว่าคนที่จับมือเธอไม่ใช่เจ้าชายปีศ
