Chapter 25 ข้าเป็นห่วงเจ้า
“ข้าขอชิมได้มั้ย”
“ได้สิแม่หนู เชิญเลย เชิญเลย” แม่ค้ากุลีกุจอส่งขนมให้ บัวบูชารับมากัดแล้วเคี้ยวจนแก้มตุ่ย
“อร่อยจังเลย ขนมนี่เรียกว่าอะไรเหรอเจ้าคะ”
“ขนมหมาฮัว”
คนตัวโตซึ่งเดินตามมาทางด้านหลังกระซิบบอกชื่อขนมที่ข้างหู ก่อนจะหันไปสั่งขนมแล้วจ่ายเงินให้แม่ค้า บัวบูชารับถุงขนมมาเดินกินพลางมองสองข้างทางไปด้วยอย่างตื่นตาตื่นใจ โดยมีรัชทายาทปีศาจคอยเดินตามประกบไม่ห่าง กันไม่ให้คนเดินชน และกันไม่ให้นางไปเดินชนใครเข้า
‘ไป๋เหลียนเจ้านี่ช่างซุ่มซ่ามและไม่ระมัดระวังตัวเสียเลย เช่นนี้แล้วข้าจะละสายตาจากเจ้าได้อย่างไร’
ดวงตาสุกใสจับจ้องไปยังแผงขายเครื่องประดับที่ทำจากไม้ มีกำไล แหวน ปิ่น และต่างหู งานทุกชิ้นทำขึ้นจากมือ จึงมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไป เป็นเอกลักษณ์และไม่มีเครื่องประดับชิ้นไหนเหมือนกันเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
“เชิญชมได้เลย ไม่ซื้อไม่ว่าลองหยิบจับสวมดูก่อนขอ
