บทที่ 4 ฝันรัญจวน [2]
1151 คำ
บทที่ 4 ฝันรัญจวน [2]
เมื่อเธอเผยอปากปล่อยเขาฉกฉวย ลิ้นร้อนซึมซาบความหอมหวานในโพรงปาก ร่างทั้งร่างก็เบาหวิวไม่ต่างไปจากขนนกโต้ลม เลือดในกายไหลเวียนซาบซ่าน หัวใจกระตุกแรงราวกับถูกกระชากออกจากอก
“อื้อ...”
หญิงสาวครางราวกับต้องการประท้วง เมื่อผู้ชายในฝันก่อกบฏฉกชิงบทบาทไป เธอเป็นเจ้าของความฝัน เธอควรจะเป็นผู้ควบคุมความฝันนี้สิ แต่แล้วทำไมเขาถึงเป็นฝ่ายควบคุมเธอเสียได้
คิดได้เพียงเท่านั้นหัวสมองก็ขาวโพลนไม่อาจคิดอ่านอะไรได้อีก เมื่อลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็ก บดจูบเร่าร้อนรุกเร้าจนเธอรู้สึกว่าริมฝีปากกำลังเห่อบวมจากแรงบดจูบชนิดไม่ออมแรง
ชั่ววูบหนึ่งเธอคิดจะขัดขืน ทว่าร่างกายกลับทรยศเบียดชิดเข้าหาเขาอย่างเผลอไผล เป็นเหตุให้แก่นกายของปีศาจหนุ่มตื่นตัวถึงขีดสุด
หัวใจดวงเล็กหล่นวูบไปกองอยู่ปลายเท้า เมื่อรับรู้ถึงความแข็งขึงของบุรุษเพศ มันชวนหวามและชวนตระหนกตกใจไม่น้อยเลย
มือหนาสากตะโบมโลมไล้อย่างสำรวจ ก่อนจะเลื่อนลงไปที่เอวบางแล้วปลดผ้าคาดเอวออกอย่างรวดเร็ว ชุดสีฟ้าอ่อนของหญิงสาวถูกเปลื้องออกโดยไม่ทันตั้งตัว เพียงครู่เดียวบัวบูชาก็เปลือยเปล่าอยู่ภายใต้เรือนร่างของปีศาจหนุ่ม
เวลานี้เขาปล่อยริมฝีปากนางให้เป็นอิสระ จัดการถอดอาภรณ์ทุกชิ้นของตนเองออก เผยให้เห็นร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างชายชาตินักรบทำให้หญิงสาวถึงกับใจสั่นยิ่งกว่าเสียงกลองศึก
“ปะ...เป็นฝันที่เหมือนจริงมาก ถ้าฉันยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ไอ้หน้าหล่อนี่เคลม ฉันก็แค่เสียซิงในความฝัน” หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นอย่างครุ่นคิด ว่าจะยอมเสียตัวให้ชายในฝันดีหรือไม่
“ฝันหื่นบ้ากามแบบนี้สินะ ที่เขาเรียกกันว่า ‘ฝันเปียก’ อะ..อะ...อื้อ...”
บัวบูชามีสิทธิ์บ่นงึมงำได้เพียงเท่านั้นเมื่อเซี่ยฉิงหยางประกบริมฝีปากเธอเอาไว้แนบแน่น จูบกระหวัดราวกับจะถักทอดวงใจของเธอกับเขาผสานเข้าเป็นหนึ่งเดียว
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ที่เขาบดจูบแล้วปล่อย ก่อนจะก้มลงจูบซ้ำๆ ทำให้เธอรู้สึกประหนึ่งว่ากำลังนั่งรถไฟเหาะตีลังกา วูบไหวราวกับล่องลอยบนสายรุ้งงาม ประเดี๋ยวเดียวกลับหวิวโหวงราวกับร่วงหล่นตกลงมาจากที่สูงเสียดฟ้า
ต่อให้อ่านนิยายโรมานซ์กับนิยายอิโรติกกี่ร้อยกี่พันเล่ม ก็ไม่เหมือนสัมผัสที่เธอได้พานพบในฝันครั้งนี้ มันช่างเป็นฝันแสนรัญจวนจนเธอซ่านหฤหรรษ์อย่างที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้
“ไป๋เหลียน...ในที่สุดเจ้าก็ยอมเป็นของข้าด้วยความเต็มใจ”
ชายหนุ่มคำรามเสียงต่ำในลำคอ ปวดร้าวกลางหว่างขาเมื่อต้องอดทนที่จะไม่รุกล้ำก่อนเวลาจนทำให้นางตกใจ
บัวบูชาหูอื้อจนได้ยินสิ่งที่ชายในฝันพูดไม่ถนัด รู้แต่เพียงว่าเหงื่อทุกหยาดหยดที่เกาะพราวอยู่บนตัวเขา ช่างเซ็กซี่จนทำให้เธอถึงกับใจสั่นระรัว ทุกครั้งที่เขาขยับเขยื้อนเคลื่อนกายช่างมีผลต่อต่อมหื่นของเธอเสียเหลือเกิน
พ่อเจ้าประคุณ ช่างหล่อเหลือร้าย หล่อทรมานใจอีบัวเหลือเกิน
“มองหน้าข้าไป๋เหลียน”
เซี่ยฉิงหยางจับใบหน้าของหญิงสาวให้หยุดนิ่ง ดวงตามังกรจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหวานซึ้งราวกับนางหงส์ของพระชายา นางสวยละเมียดอ่อนหวานเหนือเซียนทั้งปวง เจ้าแห่งความงามที่หากใครได้จับจองคงรู้สึกราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์ตราบนิจนิรันดร์
เป็นความงามที่สวรรค์บรรจงปั้นแต่งให้นางราวกับลำเอียง ยังผลให้บุรุษทุกผู้เมื่อได้สบตาก็แทบใหลหลงจนเพ้อพก ความงามที่ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดจะแตะต้องสัมผัสกาย หวังเพียงให้นางเป็นพระชายาเพียงในนามเพื่อรักษาสันติภาพก็เท่านั้น
แต่วันนี้...นางยั่วยวนข้า กอดข้า จูบข้า ส่งยิ้มหวานประโลมใจจนข้าไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป
“ปะไป๋...ไปไหนเหรอ ฉันงงไปหมดแล้ว”
บัวบูชากะพริบตาปริบอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด
“ไป๋เหลียน....ข้าจะไม่หยุดจนกว่าเจ้าจะเป็นของข้าโดยสมบูรณ์”
พูดเพียงเท่านั้นจมูกคมและริมฝีปากหยักได้รูปก็จูบไซ้ไปตามซอกคองามระหง หญิงสาวซ่านสยิวพยายามหดคอหนี ก่อนจะร้องถามออกไปอีกครั้ง
“นะ...นายจะให้ฉันไปที่ไหนกันแน่ อะ...อื้อ”
คำถามขาดห้วงเมื่อมือหนากอบกุมหน้าอกทรงโตไว้เต็มมือ บีบขยำเคล้นคลึงหนักหน่วง หน้าอกของนางงดงามราวกับบัวตูม ชูสล้างขาวนวล เต่งตึงและเนียนนุ่มน่าหลงใหล
ปีศาจหนุ่มโน้มใบหน้าลงต่ำ ใช้ปลายจมูกคมเป็นสันสัมผัสแผ่วเบาที่ปลายถันสีชมพูระเรื่อ ลมหายใจร้อนระอุรินรดยอดอก ยิ่งทำให้มันชูช่อราวกับต้องการให้เขาสัมผัสมากกว่านี้
“ปะ...เป็นฝันที่ดีจริงๆ นอกจากจะได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายแล้ว นะ...นมฉันยังใหญ่มากอีกด้วย”
พึมพำได้เพียงเท่านั้น เธอก็สะดุ้งสุดตัว “อะ...อือ พะพอได้แล้ว ฉะ...ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
บัวบูชาพยายามดิ้นรนขัดขืน เมื่อเขาเปลี่ยนจากการใช้ปลายจมูกถูไถเป็นอ้าปากครอบครองทรวงอกเธอเอาไว้แทน เขาดูดดุนด้วยปลายลิ้นร้อน ก่อนจะตวัดเร้าจนร่างบางถึงกับผวาเฮือกด้วยความซ่านสยิว
บางจังหวะเธอก็กระถดถอยไม่ต้องการให้เขาสัมผัสแตะต้อง ทว่าบางคราเธอกลับผวาแอ่นรับริมฝีปากของเขาอย่างโหยหา ช่างเป็นความรู้สึกที่ขัดแย้งและทรมานเหลือเกิน
เซี่ยฉิงหยางหยักยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นนางบิดเร่าทรมานอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะลากลิ้นร้อนลามเลียลงต่ำ หมุนวนอยู่บริเวณหน้าท้องแบนราบเรียบ ค่อยๆ ต่ำลง ต่ำลง จนหยุดนิ่งอยู่ที่เนินหนันอวบอูมน่าหลงใหล
“ยะ..อย่านะ ฉันอาย!”
หญิงสาวพยายามดิ้นรนหนี ทว่าเขากลับรวบสองแขนแล้วตรึงนางไว้บนที่นอนด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างจัดการแยกสองขาของนางให้อ้าออก แล้วสัมผัสเนินสวาทของนางด้วยปลายนิ้วแผ่วเบา
“อะ...อื้อ”
บัวบูชากัดริมฝีปากแน่น เมื่อเขาแทรกปลายนิ้วเข้าไปในร่องชื้นแฉะ แค่เพียงเขาขยับช้าๆ เธอก็ถึงกับหวิวไหวคล้ายคนกำลังจะจมน้ำ หายใจไม่ออกขึ้นมาเสียดื้อๆ ทว่าเขากลับยิ่งเร่งจังหวะปลายนิ้วจนเธอสะท้านไหวไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย
- ผู้เขียน
