เขาขโมยหัวใจเธอไปอีกแล้ว
1170 คำ
กรอกเสียงโกหกไปตามสาย แล้วปลายสายก็ตอบกลับมากลั้วเสียงหัวเราะ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่คิดถึงชลมากเท่านั้นเอง ”
แต่คำพูดนั้นมันเสียดเข้าไปในหัวใจเหลือเกิน สงครามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสะกดกลั้นอารมณ์และน้ำเสียงให้เป็นปกติ ก่อนตอบกลับไปเสียงราบเรียบ
“ อดทนไว้ก่อนนะครับ เอาไว้ทำงานเสร็จก็คงได้เจอกัน ”
“ โอเคครับ แล้วงานเป็นอย่างไรบ้างครับ ”
“ ดีครับ กำลังเดินดูรายละเอียดและดิวกันให้ลงตัว ถ้าหากไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวทำงานต่อก่อนนะครับ ”
“ ตามสบายครับ ” แล้วปลายสายก็กดตัดไป
สงครามสอดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะกำหมัดแน่น กรามถูกขบจนเป็นสันนูน เขาไม่โอเคกับการที่ได้รู้ว่าคนอื่นมาทำเจ้าชู้ใส่สายชล ไม่โอเคที่มีคนอื่นคิดถึงสายชล ไม่โอเคกับห่าเหวอะไรทั้ง
ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับสายชล เธอต้องเป็นของเขาคนเดียว คนเดียวเท่านั้น !
ในเมื่อเขาเข้าหาเธอดี ๆ แล้วเธอไม่ยินยอม ก็ต้องใช้วิถีคนหน้าด้านอย่างสงคราม
เขาสาวเท้าไปยังหน้าโครงการที่เธอเข้าไปนั่งสตาร์ทรถสงบสติอารมณ์อยู่ในนั้น ก่อนเขาจะยกมือขึ้นสองข้างอย่างยอมยกธงขาวพร้อมทั้งเคาะที่กระจกรถ เธอนั่งนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้นพักหนึ่ง ก่อนจะยอมลดกระจกลง
“ ขอโทษนะชล ที่เราวู่วามใจร้อนไปหน่อย เราสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก ลงมาทำงานต่อเถอะนะ ” เธอยังนั่งขมวดคิ้วมุ่นอยู่อย่างนั้น
“ ไหนชลว่าเป็นมืออาชีพไง แล้วนี่อะไร ถือสาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ จนกระทบกับงานงั้นเหรอ ” คราวนี้เธอหันมาสบตาเขาตรง ๆ ก่อนจะกดเลื่อนกระจกขึ้น ดับเครื่องแล้วเปิดประตูรถลงมา
ใบหน้าคมสันกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ใครจะรู้จักสายชลมากกว่าสงครามคนนี้เป็นไม่มี สายชลผู้ไม่ชอบให้ใครมาดูแคลน สายชลผู้มีความรับผิดชอบในทุก ๆ เรื่อง
คนคนเดิม ก็ยังคงเป็นคนเดิม มันจะเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิมมันเป็นไปไม่ได้ เขาเชื่ออย่างนั้น
เธอสาวเท้ากลับไปที่หน้างาน เขาเดินตาม ครั้งนี้การทำงานราบรื่นไปได้ด้วยดี ไม่มีการรบกวนจากคนบางคนอย่างคราแรก ประกอบกับความสามารถและความเป็นมืออาชีพของทั้งคู่ทำให้เข้าใจกันและกันได้อย่างรวดเร็ว ประสานงานและจบได้ไวกว่าเวลาที่ตระเตรียมมา
“ โอเค ทุกอย่างก็ตามนี้ ถ้าฉันร่างแบบเสร็จก็จะส่งอีเมลไปให้นะ น่าจะไม่เกินสองวัน ”
“ เราขอเบอร์มือถือชลหน่อยสิ ” เธอเงยหน้ามองพร้อมขมวดคิ้ว ส่งสัญญาณรบมาก่อน สงครามรีบโบกไม้โบกมือแล้วหัวเราะ
“ เราไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใด แค่จะเอาไว้ดิวงาน คุยกันทางอีเมลมันช้า เผื่อมีปัญหาอะไร โทรคุยจะได้เข้าใจมากกว่า ” สายชลยืนนิ่งชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมา
“ บอกเบอร์มาสิ เดี๋ยวฉันจะยิงเข้าเครื่องคุณ ”
พลันร่างสูงใหญ่ก็โอบแขนข้ามไหล่บอบบาง ก่อนจะเอื้อมมือไปเกาะกุมมือเล็กข้างที่ถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ เธอแหวใส่พร้อมดิ้นหนีพัลวันทันที
“ นี่ จะทำอะไรของคุณเนี่ย ”
“ อย่าดิ้นสิ กำลังจะกดเบอร์มือถือให้นี่ไง ” เสียงทุ้มเอ่ยอยู่ข้างหู พร้อมยกแขนอีกข้างขึ้นมาโอบเธอเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ร่างเล็กโดนร่างใหญ่โอบกอดจากด้านหลังไปโดยปริยาย
“ อยู่นิ่ง ๆ อย่ายุกยิก ดิ้นแบบนี้แล้วจะกดได้ยังไงนะ ”
“ มันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ บอกฉันมา ฉันกดเองก็ได้ ”
“ มันช้า แบบนี้เร็วกว่า ” ตอบมาหน้ามึน ๆ แล้วก็ค่อย ๆ จรดนิ้วลงไปกดหมายเลขโทรศัพท์ของตนช้า ๆ
“ เร็วกว่านั้นหน่อยได้ไหม ”
“ เร็วสุดแล้วเนี่ย อย่าเร่ง อย่าดิ้น เนี่ยเห็นไหม ชลดิ้น เราเลยพลอยช้าไปอีก ”
“ นี่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ยืนหายใจอย่างเดียวเนี่ย ดิ้นบ้าดิ้นบออะไรที่ไหน ”
“ อาจจะเพราะหัวใจของชลเต้นแรง แรงพอ ๆ กับหัวใจของเรา มันเลยทำให้เราไม่สามารถกดเบอร์ได้ไว ๆ ยังไงล่ะ ”
ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ ลมหายใจอุ่น ๆ ของชายหนุ่มปะทะที่ต้นคอเพียงบางเบาผสานสัมผัสจากอกอุ่น เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใบหน้าใสแดงซ่าน ร้อนผ่าวไปทั่วหัวหู
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขายังมีอิทธิพลรุนแรงต่อหัวใจเธอเหลือเกิน...
“ เสร็จแล้ว นี่เรากดโทรออกละนะ เอาละ ดังแล้ว ๆ ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก แต่ก็ยังไม่วางมือกับอ้อมแขนจากการกอดรัด
“ ดังแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาเมมเบอร์ไว้สิ ”
“ ไม่อะ อยากอยู่แบบนี้นาน ๆ ” เอ่ยออดอ้อนพร้อมกับวางคางลงบนศีรษะ แขนแข็งแรงรัดรึงร่างบางเข้าไปแนบแน่นกับอกแกร่ง ก่อนกดจมูกลงสูดดมกลุ่มผมสลวยเบา ๆ
“ เราคิดถึงชลใจจะขาด ชลรู้บ้างไหม ”
ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่า เธอเองก็คิดถึงเขามากมายจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร
ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงเขา... ไม่มี
ทว่าความคิดถึงกลับผสมปนเปคละเคล้าไปด้วยความเจ็บปวด คำพูดในวันนั้นยังคงทำร้ายเธอเสมอ
...เพื่อนกันเอากัน ความสัมพันธ์เหมือนเดิมนะชล...
ไม่ เธอจะไม่มีทางตกไปเป็นเครื่องมือทางเพศให้กับผู้ชายไร้หัวใจคนนี้อีก ไม่มีทางแม้แต่จะกลับไปเป็นเพื่อนดังเดิม สุดเขตเพื่อนนับแต่วันนั้นแล้ว
“ ปล่อยฉัน ”
“ หึ ”
“ ฉันบอกให้ปล่อย ”
“ อย่าใจร้ายกับเรานักเลยนะชล ” คนตัวโตยังคงดื้อรั้นและออดอ้อน ไอ้ลูกอ้อนนี่แหละที่เธอแพ้ทางเขามาตลอด วันนี้เธอจะไม่ยอมใจอ่อนให้คนร้ายกาจอย่างเขาอีกแล้ว จึงยื่นไม้ตายสุดท้าย
“ ถ้าอย่างนั้นฉันจะยกเลิกการทำโครงการนี้กับธิเบต จะกลับเมืองนอก จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก ”
ได้ผล ร่างสูงใหญ่ชะงักทันที ก่อนจะค่อย ๆ คลายอ้อมกอดนั้น แต่มือใหญ่ยกขึ้นมาใช้นิ้วชี้จิ้มแก้มนุ่ม พร้อมกดจมูกลงขโมยหอมดังฟอดไว ๆ หนึ่งที
“ หอมจัง นุ่มด้วย ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยชล ” พร้อมทั้งทำหน้าทะเล้นแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ร่างบอบบางยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง
กำแพงสูงที่ตั้งใจก่อมาอย่างแข็งแรงและมั่นคง พังทลายไปหมดสิ้น...
เขาขโมยหัวใจเธอไปอีกแล้ว !
- ผู้เขียน
