ทิชา....
หลายอาทิตย์ต่อมา....
วันนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าเพราะต้องไปเข้าค่ายที่มหาลัยซึ่งมหาลัยที่เธอเรียนเป็นมหาลัยของรัฐบาลที่เธอสอบเข้าได้ด้วยความสามารถของตัวเองล้วนๆ ซึ่งคนที่ภูมิใจมากที่สุดก็คงเป็นใครไปไม่ได้นั่นก็คือแม่ของเธอรองลงมาก็คือป้าอนงค์ มีเพียงสองท่านนี้เท่านั้นที่ดีใจกับเธอที่เธอสามารถสอบเข้าได้ ส่วนพิต้าน้องสาวต่างแม่ของเธอนั้นเข้าเรียนมหาลัยเอกชนอีกที่นึงเพราะสอบเข้าไม่ได้ แต่ที่เธอดีใจมากกว่านั้นก็คือมันคือมหาลัยที่พี่เจ้านายเรียน แม้เธอกับเขาจะเรียนคนละคณะแต่เธอก็ดีใจที่ได้อยู่ในรั้วมหาลัยเดียวกัน แต่พี่เจ้านายไม่รู้ว่าเธอเรียนที่เดียวกันกับเขาเพราะเธอขอร้องป้าอนงค์ว่าไม่ให้บอกพี่เจ้านายเพราะเธออยากเซอไพรส์ ซึ่งวันนี้ก็ไม่ใช่วันแรกที่เธอไปมหาลัยหรอกนะมหาลัยเปิดมาหลายอาทิตย์แล้วล่ะ แต่ที่พี่เจ้านายไม่รู้และไม่เห็นเธอก็เพราะเธอคอยหลบหน้าไม่อยากให้เค้ารู้ แต่วันนี้คงจะรู้แล้วล่ะเพราะรุ่นพี่ปีสี่กับรุ่นน้องปีหนึ่งทุกคณะต้องไปเข้าค่ายด้วยกันและที่เดียวกันโอกาสที่จะได้เจอย่อมมีอยู่แล้ว ส่วนเรื่องคืนนั้นเธอก็ลืมๆ มันไปแล้วล่ะเธอพยายามทำใจไม่คิดอะไรมากแถมยังได้รับคำปลอบโยนและกำลังใจจากป้าอนงค์อีกซึ่งเธอก็ได้ขอร้องป้าอนงค์ว่าห้ามไปต่อว่าพี่เจ้านายเรื่องที่เขาทำกับเธอเพราะเธอไม่อยากให้เขาเกลียดเธอมากกว่านี้ไม่อยากให้เขาว่าเธอเป็นคนขี้ฟ้อง ตอนนี้เธอมาถึงมหาลัยแล้วและกำลังยืนเข้าแถวในแต่ละคณะของตัวเองจนพี่ปีสี่ประกาศ
"น้องๆ ปีหนึ่งคณะอักษรลุกขึ้นครับแล้วเดินมายืนกันตรงนี้ ให้ไวเลยครับ" เมื่อได้ยินเสียงประกาศเธอก็รีบลุกพร้อมกับคนอื่นๆ
"โอ๊ะ" เธออุทานออกมาเมื่อมีใครก็ไม่รู้เดินมาชนเธออย่าแรงจนเธอเกือบล้มคว่ำหน้าคะมำลงพื้นโชคดีที่มีผู้ชายคนนึงจับเธอเอวเธอเอาไว้ได้ทำให้เธอไม่ล้มลงไปให้อายคน
"เป็นไงมั่งเจ็บตรงไหนมั้ย" ผู้ชายคนนั้นถามเธอเมื่อเธอยืนทรงตัวได้
"เอ่อ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะ^^"
"เดินช้าเองช่วยไม่ได้" น้ำเสียงที่เหมือนเคยได้ยินที่ไหนสักที่ทำให้เธอรีบหันไปมอง
"นิ่ม"
"อืมใช่ฉันเอง นี่เธออยู่คณะนี้เหรอ โลกกลมจังเลยนะ"
"ใช่ฉันเรียนคณะนี้แล้วเมื่อกี้ที่เธอชนฉันเธอจงใจใช่ไหม"
"อะไร ใครจงใจ อย่ามากล่าวหากันนะยัยขี้เหร่"
"ก็เธอไงที่จงใจชนให้ฉันเกือบล้ม"
"อะไรกันครับน้องๆ ทะเลาะอะไรกันครับ" พี่ปีสี่คนนึงเดินเข้ามาถามเธอกับนิ่มซึ่งเธอยังไม่ทันที่จะตอบยัยนิ่มนั่นก็ชิงพูดตัดหน้าซะก่อน
"คือผู้หญิงคนนี้ใส่ร้ายนิ่มค่ะ หาว่านิ่มจงใจชนเธอให้เธอล้ม นิ่มเปล่าทำนะคะพี่><"
"แกหวังสูงไปป่าววะ"
"นั่นดิ แล้วที่สำคัญนะยะยัยนิ่มดาวคณะเราตอนนี้ได้ชื่อว่าเป็นสาวคนสนิทของพี่เจ้านายด้วยนะ ระวังแกจะโดนดักตบไม่รู้ตัวถ้าไปยุ่งกับพี่เจ้านาย"
"ของแบบนี้ใครดีใครได้ พี่เจ้านายเจ้าชู้จะตายผู้หญิงคนไหนสวยๆ ก็มีสิทธิ์ทั้งนั้นแล่ะ"
"จ้าาา แกคิดว่าสู้ยัยนิ่มได้ก็เชิญ"
"ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้นะจ๊ะเพื่อน"
เธอได้แต่นั่งฟังอย่างเงียบๆ เมื่อเพื่อนในคณะที่นั่งอยู่ด้านหลังกำลังคิดที่จะจีบพี่เจ้านาย