“แล้ววันนั้นเธอเอาเอกสารฉบับนี้ไปให้พี่ที่งานวันเกิดทำไม ถ้าไม่ใช่ลูกของพี่” เขาดักคอเธอทุกทาง ไม่เชื่อคำพูดของเธอเลยสักนิด
“ฉันก็อยากจะจับคุณไง ให้คุณรับเป็นพ่อของเด็กในท้อง ก็อย่างที่บอก ฉันจับคุณไม่ได้ ก็เลยจัดการเด็กนั่นไปแล้ว” ประโยคของเธอช่างรุนแรงนัก โมรินขอโทษขอโพยลูกสาวจากใจ แต่ถ้าไม่พูดเช่นนี้ คนแบบเขาก็ต้องเข้ามายุ่งวุ่นวายกับลูกของเธอแน่ ๆ
“พี่ไม่เชื่อ”
“ไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณสิ ฉันนอนกับใครก็ได้หมดนั่นแหละ ไม่ได้มีคุณแค่คนเดียว” ประโยคนั้นทำให้พันไมล์เริ่มโกรธกับความใจแข็งและปากดีของเธอ
เขาดึงร่างของเธอมารัดเอาไว้แนบอก อยากจะลงทัณฑ์เธอให้สาสม
“นี่ปล่อยนะ ฉันเจ็บ” เธอสะบัดตัวหนี
“ในเมื่อเธอนอนกับใครก็ได้ งั้นก็นอนกับพี่อีกสักคนแล้วกัน อยากจะรู้เหมือนกัน หายกันไปตั้งหลายปี ลีลาของเธอจะเด็ดดวงขึ้นไหม” เขายอมรับว่าโกรธจริง ๆ ที่เธอพูดออกมาได้อย่างหน้าตาเฉยว่านอนกับใครก็ได้ โ
